Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Ο πρώτος που έθιξε το θέμα και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο, το 1997, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, σε μία συνέντευξή στο «Κλικ», υποστηρίζοντας την ελεύθερη προσωπική χρήση. Αλλά και από τη θέση του πρωθυπουργού, επανέλαβε τις ίδιες απόψεις.
Είκοσι χρόνια αργότερα, ο σπόρος που έσπειρε φαίνεται να καρπίζει. Οι επίγονοί του στον ΣΥΡΙΖΑ, πέρασαν από τη Βουλή νόμο όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων «η έγκριση παραγωγής, κατοχής, μεταφοράς, αποθηκεύσεως, προμήθειας των πρώτων υλών και των ουσιών των ποικιλιών κάνναβης Cannabis Sativa L. καθώς και η λειτουργία μεταποιητικών μονάδων επεξεργασίας και παραγωγής τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης με αποκλειστικό σκοπό είτε την προμήθεια του κρατικού μονοπωλίου και τη διάθεσή τους για ιατρικούς σκοπούς είτε την εξαγωγή τους».
Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, οι συντάκτες της υποστηρίζουν ότι θα υπάρξουν σημαντικά οφέλη στον κρατικό προϋπολογισμό από τη φορολόγηση των εσόδων των δραστηριοτήτων. Της καταθέσεως του νομοσχεδίου είχε προηγηθεί ημερίδα που διοργάνωσε στις Βρυξέλλες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, όπου ανεπτύχθη η ιδέα τού πόσο ευεργετική θα είναι η νομιμοποίησις της ινδικής καννάβεως στην ελληνική οικονομία, με τη μείωση της ανεργίας. Η επιχειρηματική διάστασις του ζητήματος δημιουργεί ερωτηματικά, πολλώ δε μάλλον όταν εξέρχεται του έρκους των οδόντων αριστερών ινστρουχτόρων, διότι ποιο είναι το πρότυπο πάνω στο οποίο βασίζεται η συγκεκριμένη κυβερνητική πρωτοβουλία; Ασφαλώς, το καπιταλιστικό. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ο τζίρος της πωλήσεως ινδικής καννάβεως στην Αμερική εδιπλασιάσθη μέσα σε έναν χρόνο, από 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2015 σε 7,1 δισεκατομμύρια το 2016, με τις εκτιμήσεις να μιλούν για 40 δισεκατομμύρια έως το 2021. Εταιρείες κολοσσοί, ανάμεσά τους και η καπνοβιομηχανία Philip Morris, τοποθετούνται επενδύοντας τεράστια ποσά, αφού οι αποδόσεις δεν πέφτουν κάτω από το 7%.
Την κερδοσκοπική διάσταση του νομοσχεδίου κατήγγειλε ευθύς αμέσως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο επισημαίνει ότι «στο όνομα της διευκολύνσεως των επενδυτών, αίρονται εμπόδια και ελαστικοποιείται το συνολικό πλαίσιο που διέπει τη χρήση του χασίς», ενώ η Νέα Δημοκρατία και η Χρυσή Αυγή που επίσης το κατεψήφησαν στην Ολομέλεια, επεσήμαναν ασάφειες και την προχειρότητα του νόμου, καθώς και τους κινδύνους εξαρτήσεως των χρηστών.
Η ιστορία της καννάβεως
Σύμφωνα με το Χρηστικό λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών, η κάνναβης είναι ένα ποώδες φυτό με οδοντωτά λογχώδη φύλλα και ραβδωτά στελέχη, το οποίο καλλιεργείται για τις ίνες, τους σπόρους του και την ψυχοτρόπο δράση των φύλλων και της ρητίνης του συνηθ. συνεκδ., το συγκεκριμένο ναρκωτικό μαριχουάνα ή χασίς.
Γνωστή από την αρχαιότητα, αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο, τον 5ο αιώνα π.Χ. Εκτός από την ψυχαγωγική και θεραπευτική της φύση, υπήρξε η κατ’ εξοχήν πρώτη ύλη για την κατασκευή καραβόπανων, τσουβαλιών, σχοινιών, αλλά και ρούχων. Εκτός από την κλωστική κάνναβη που καλλιεργείτο έως και τον 20ο αιώνα, με δεκάδες ”κανναβουργεία” ανά την επικράτεια, λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, άρχισε με έδρα την Τρίπολη η επεξεργασία και η εμπορία χασίς. Ο Γάλλος περιηγητής Henry de Monfreid περιγράφει αναλυτικώς την ανθηρή εμπορική δραστηριότητα των ”εργατικών Ελλήνων” όπως τους χαρακτηρίζει, μετά από την επίσκεψή του στο εργοστάσιο του Καραμάνου στο Στενό.
Όπως αναφέρει σε πρόσφατη ανάρτησή του στο Facebook ο Σταύρος Θεοδωράκης, «η καλλιέργεια κάνναβης στην Ελλάδα διεκόπη στις αρχές του 20ου αιώνα έπειτα από πιέσεις της βρετανικής διπλωματίας. Αν οι Έλληνες δεν σταματούσαν την εξαγωγή χασίς, οι Βρετανοί δεν θα αγόραζαν πλέον ελληνική σταφίδα». Φαίνεται ότι λόγοι αυτής της απαγορεύσεως ήσαν καθαρά οικονομικοί, αφού με αυτόν τον τρόπο η θαλασσοκράτειρα Αγγλία θα ήλεγχε μόνη της το προσοδοφόρο εμπόριο της ινδικής καννάβεως. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εξαιρετικής ποιότητος ελληνικό χασίς ήταν περιζήτητο σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και ειδικά στην αποικία της Αγγλίας την Αίγυπτο, όπου υπήρξε εκτεταμένη χρήση.
Η αρχή του τέλους υπογράφεται το 1919, με έναν όρο της συνθήκης των Βερσαλλιών, που προβλέπει την κατάργηση της εμπορίας του χασίς (σ.σ. παράγωγου της καννάβεως). Με νομοθετικό διάταγμα του 1925 δίνεται περιθώριο δέκα ετών, έως ότου εξαντληθούν τα αποθέματα και να μπορέσουν οι καλλιεργητές να στραφούν σε άλλα είδη. Έναν αιώνα σχεδόν αργότερα, η κατάθεση του νομοσχεδίου που θα επιτρέπει την καλλιέργεια και την παραγωγή προϊόντων καννάβεως ευνοεί, απ’ ότι λένε οι ειδικοί, κυρίως τις πολυεθνικές εταιρείες, που έχουν τα λίγα εγκεκριμένα φάρμακα.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Βραδυνή»
