Σε όλους έχει συμβεί να βρεθούν – κάποια στιγμή – σε “αμηχανία” όταν έτυχε να βρεθούν με κάποιο δύσκολο & κάπως… δύστροπο, ιδιότροπο, στριφνό ή να το πούμε σαφέστερα “λάθος” συνομιλήτη, τη “λάθος” στιγμή, στο “λάθος” τόπο.
Μην αγχώνεστε, όμως. Υπάρχει λύση για όλα… ακολουθούν ορισμένες χρήσιμες & χρηστικές συμβουλές που θα σας λύσουν τα χέρια…
- “αδιάφορος” συνομιλητής
Το «
Λύση
Υπομένετε την συζήτηση για… 7-8 λεπτά, τα οποία θα σας φανούν…αιώνας. Στη συνέχεια, δηλώνετε ευγενικά – αλλά όχι με… απολογητικό ύφος – πως πάτε να βάλετε ποτό/ να βοηθήσετε την οικοδέσποινα/ να κάνετε ένα τηλεφώνημα & εξαφανίζεστε διακριτικά. Εναλλακτικά, μπορείτε να συστήσετε τον παλιό γνωστό/ συνάδελφο/ συμμαθητή σε οποιονδήποτε κινηθεί σε ακτίνα δύο μέτρων και να ελπίζετε πως ο νέος του συνομιλητής θα βρει την κουβέντα ενδιαφέρουσα, ώστε να μπορέσετε να απομακρυνθείτε χωρίς να το καταλάβει κανείς.
- “Ενδιαφέρων” συνομιλητής… αλλά πώς τον είπαμε;
Το «
Η λύση
Αν είστε μόνοι, δεν πρέπει… να τον συστήσετε δηλαδή σε κανέναν, η θέση σας δεν είναι… τρομερά δύσκολη. Mπορείτε κάλλιστα να συνεχίσετε να μιλάτε – χωρίς να αναφέρετε το όνομά του – όπως θα κάνατε σε μια απλή, καθημερινή κουβέντα με έναν καλό σας φίλο. Αν, τώρα, είστε αντιμέτωποι με… το κακό σενάριο, να πρέπει να τον συστήσετε, η μοναδική σας ελπίδα είναι ένα μισοαστείο/ μισοσοβαρό «συστηθείτε», που θα στριμώξετε στην πρώτη παύση της κουβέντας, ελπίζοντας ότι θα πιάσει. Με αυτόν τον τρόπο, θα ακούσετε κι εσείς το όνομα που σας διαφεύγει & το οποίο αποκλείεται να ξαναξεχάσετε.
- Προσβάλλετε κάποιον κατά λάθος
Το «γνώριμο» σενάριο… Όπως σε εκείνη την παλιά διαφήμιση τσίχλας, κατακρίνετε ή κοροϊδεύετε κάτι («είδες αυτά τα καινούρια διαμερίσματα; Απαίσια και πανάκριβα») που δεν ξέρετε πως αφορά άμεσα τον συνομιλητή σας.
Η λύση
Δεν είναι ακριβώς λύση, είναι μάλλον απέλπιδα προσπάθεια. Δοκιμάστε να «αυτοσαρκαστείτε» (π.χ για το πόσο φτωχές είναι οι γνώσεις σας σε ό,τι αφορά την αγορά ακινήτων– ή, αν η σχέση με τον συνομιλητή σας το επιτρέπει, να τον πειράξετε γυρνώντας το αστείο εις βάρος του.) Αν δεν εμπιστεύεστε τις ικανότητές σας στο να κάνετε τον άλλο να γελάει, είναι μάλλον καλύτερα να αλλάξετε θέμα, πριν κάνετε την κατάσταση ακόμα πιο άβολη.
- Η ερώτηση «τι κάνεις;» δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα
Το «γνώριμο» σενάριο… Όπως όλοι ξέρουμε, η ερώτηση «τι κάνεις;» δεν είναι, συνήθως, πραγματική ερώτηση. Είναι συνέχεια ενός χαιρετισμού, ή είναι εξίσου χαιρετισμός με το «καλημέρα» & απαντάται κατά κανόνα με δυο απλές λέξεις: «καλά, εσύ;».
Για κάποιο μυστήριο λόγο, υπάρχει ακόμη κόσμος που αγνοεί αυτήν την τόσο διάσημη κοινωνική σύμβαση, με αποτέλεσμα να διηγείται “την ιστορία της ζωής του”… όταν τον ρωτούν τι κάνει. Κι αν η ιστορία της ζωής του είναι απλά βαρετή, μπορείτε απλά να εφαρμόσετε τη λύση της περίπτωσης νούμερο ένα. Όταν η απάντηση στο «τι κάνεις;» είναι «με άφησε η γυναίκα μου, πέθανε ο σκύλος μου και μου έκλεψαν το αμάξι», τότε… τι κάνεις;
Η λύση
Δεν έχετε άλλη επιλογή. Θα ακούσετε το πρόβλημα, σε όλο του το μεγαλείο, θα συμπαρασταθείτε και θα προτείνετε εναλλακτικές –από το «να βγούμε καμιά μέρα να σου γνωρίσω την ξαδέρφη μου» μέχρι το «εγώ όταν χώρισα ξεκίνησα μαθήματα διαλογισμού και με βοήθησαν πολύ, γιατί δεν δοκιμάζεις;». Και επίσης θα μάθετε να λέτε «καλημέρα» σκέτο.
- Η συζήτηση σταματά απότομα
Το «γνώριμο» σενάριο… Είστε με μια παρέα που δεν γνωρίζετε πολύ καλά –με κάποιον μαγικό τρόπο, οι στιγμές που η συζήτηση με τη δική σου παρέα σταματά απότομα δεν είναι ποτέ άβολες– και η κουβέντα φτάνει σε ένα σημείο και μένει μετέωρη. Έξι δευτερόλεπτα περνούν, και δεν έχει μιλήσει κανείς. Ακόμη χειρότερα, η τελευταία φράση που ακούστηκε βγήκε από τα δικά σας χείλη. Και τώρα όλοι σκέφτονται ότι εσείς οδηγήσατε την κουβέντα σε αδιέξοδο.
Η λύση
Πείτε κάτι. Οτιδήποτε. Αν δεν σας έρχεται απολύτως τίποτα – πράγμα που είναι και το πιθανότερο...πείτε ότι πεινάτε. Ναι, κι ας μην πεινάτε… Το χειρότερο σενάριο είναι κάποιοι να συμφωνήσουν, κάποιοι να διαφωνήσουν κι η κουβέντα να οδηγηθεί πάλι σε τέλμα. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείτε πάντα να προτείνετε να παραγγείλετε κάτι ή να πάτε κάπου για φαγητό. Αν μη τι άλλο, θα θυμηθεί ο καθένας το αγαπημένο του delivery/ εστιατόριο/ φαγητό… κι η κουβέντα θα ξαναρχίσει.
- Προσπαθείτε να φλερτάρετε σε ένα μπαρ με δυνατή μουσική
Το «γνώριμο» σενάριο… Έχετε εντοπίσει, ή σας έχει εντοπίσει, το απόλυτο αντικείμενο του πόθου σας & προσπαθείτε να φανείτε… χαλαρός-ή & πνευματώδης, με τη μουσική στα 800 decibel, με αποτέλεσμα να… ουρλιάζετε στο αυτί του/ επαναλαμβάνετε τρεις φορές την τέλεια ατάκα μέχρι να την ακούσει, και να πάψει να είναι τέλεια διότι τη λέτε με παραιτημένο ύφος/ δίνετε άκυρες απαντήσεις σε αυτά που νομίζετε ότι έχετε ακούσει.
Η λύση
Είναι μία, και προφανής, και πραγματικά απορούμε γιατί δεν την σκεφτήκατε τα πρώτα τρία λεπτά της κουβέντας. Τον/ την παίρνετε και φεύγετε. Αν δεν θέλετε να παρεξηγηθεί μία πρόταση τύπου «πάμε κάπου πιο ήσυχα να μιλήσουμε» (στο σπίτι μου, ας πούμε) προτείνετε απλά να βγείτε έξω να πάρετε λίγο αέρα.
- Χαιρετάτε κάποιον που χαιρετά κάποιον πίσω σας
Το «γνώριμο» σενάριο… Είναι μία από τις πιο άβολες καταστάσεις από καταβολής κόσμου. Έχει, δε, και πολλές παραλλαγές – απαντάτε σε κάτι που απευθυνόταν σε κάποιον άλλο, χαιρετάτε κάποιον που απλά μοιάζει με κάποιον (άλλο) που ξέρετε, δεν αναγνωρίζετε κάποιον που σας χαιρετά από μακριά.
Η λύση
Αν σας κάνει να νιώσετε καλύτερα, μπορείτε να το διηγηθείτε στους φίλους σας και να γελάσετε. Αν αισθάνεστε… τολμηροί, μπορείτε να προσποιηθείτε ότι γνωρίζετε τον άγνωστο που χαιρετούσε τον (άλλο άγνωστο) πίσω σας & να δείξετε προσβεβλημένοι που δεν σας θυμάται. Εφαρμόζεται και στις υπο-περιπτώσεις όπου χαιρετάτε κάποιον που δεν ξέρετε, ή που απαντάτε σε κάτι που δεν απευθυνόταν σε εσάς. Στην τελευταία υπο-περίπτωση, που δεν αναγνωρίζετε κάποιον που σας χαιρετά, μπορείτε πάντα να προσποιηθείτε το ανάποδο: ότι δεν γνωρίζεστε, κι ότι δεν είστε αυτός-ή που νομίζει ότι είστε.
www.endiaferonta.com
