Γράφει η Μαρία Χριστίνα Σωτήρου
Παραμονή του Αγίου Βαλεντίνου.
Καρδούλες παντού, λουλούδια, σοκολάτες, τούρτες με ροδοπέταλα. Προσφορές για ρομαντικά δείπνα για 1+1, αρκουδάκια κι άλλα πολλά τέτοια βλέπω όλες αυτές τις μέρες. Άνθρωποι να σε ρωτάνε πού είναι ο Βαλεντίνος σου και να απαντάς πώς δεν πιστεύεις σ’ αυτή την μέρα και πως είναι καθαρά εμπορική.
Πριν χρόνια θα σου έλεγα βέβαια πως γιορτάζω γιατί είμαι ερωτευμένη και θα σου πω πως πνιγόμουν από μπαλόνια και λουλούδια στο σπίτι, σε δείπνο υπό το φως των κεριών και υποσχέσεις που θα κρατούσαν για πάντα. Τώρα όμως; Σταμάτησες να πιστεύεις; θα με ρωτήσεις και θα σου απαντήσω.
Πιστεύω στον Έρωτα κι όχι στον Άγιο Βαλεντίνο. Κι ο έρωτας γιορτάζεται κάθε μέρα. Μπορεί όχι με λουλούδια ή με σοκολάτες ή οτιδήποτε άλλο αγοράζεται όπως εκείνη την ημέρα, αλλά με όλα αυτά που δεν αγοράζονται και που είναι σημαντικότερα.
Όταν είσαι ερωτευμένος άλλωστε γιορτάζεις κάθε μέρα με τον άνθρωπο σου, γιατί τον βρήκες, γιατί σε βρήκε, γιατί ακόμα κι ένας τσακωμός για κάτι χαζό σου δείχνει ότι υπάρχει κάτι που δεν είναι μονόπλευρο.
Για αυτή την αγκαλιά που θα σε πάρει όταν θα έχεις μια δύσκολη μέρα, για εκείνο το σημείωμα που θα δεις κάτω από την κούπα του καφέ σου το πρωί, για καλημέρα. Για το αγαπημένο σου φαγητό που βρήκες μετά την δουλειά, για εκείνο το φιλί λίγο πριν κοιμηθείς, για Καληνύχτα.
Για όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που για σένα είναι μεγάλες.
Γιατί η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά. Γιατι είστε δυο άνθρωποι ολόκληροι και μαζί. Υπάρχουν ζευγάρια που για αυτούς θα είναι μόνο μιας μέρας γιορτή και ζευγάρια που η ζωή τους μαζί είναι γιορτή καθημερινά και παλεύουν γι αυτή.
Χωρίς τυμπανοκρουσίες και πολλές υποσχέσεις, χωρίς πολλά λόγια αλλά με αρκετές πράξεις.
Σου ξαναλέω, πιστεύω στον Έρωτα, όχι στον Άγιο Βαλεντίνο.
πηγή: anapnoes.gr
