Γράφει η Λένα Βασιλείου
Bollywood, μια λέξη χίλια συναισθήματα!
Η νέα μόδα; Η νέα τρέλα; Μπα, δεν θα το έλεγα νέα, γιατί αν και παιδί σε θυμάμαι πολύ καλά να νοικιάζεις τις βιντεοκασέτες τρεις τρεις, πίσω στη χρυσή δεκαετία του ’80 και να γυρίζεις σπίτι παρέα με ένα πακέτο χαρτομάντιλα, να ζήσεις και εσύ την απαγορευμένη αγάπη, τον έρωτα που υπερνικά κάστες και τα συναφή για να έχει αίσιο τέλος. Εντάξει δεν λέω ότι είχες και έχεις άδικα αυτή τη τρέλα. Κάτι το όμορφο ερωτικό παραμύθι, κάτι τα τραγούδια και οι χορογραφίες, που αν και σε εντελώς διαφορετικά μουσικά μοτίβα από την ελληνική κουλτούρα, σου θύμιζαν και λίγο παλιές αγαπημένες σου ελληνικές ταινίες. Τουτέστιν, αν και μελαψοί πρωταγωνιστές …σου θύμιζε την έκφραση “ούνα φάτσα ούνα ράτσα”! Τώρα θα μου πεις, λες και δεν είναι παντού ίδιος ο έρωτας και τα προβλήματά του; Και δεν έχεις και άδικο. Αν λοιπόν είσαι φαν αυτού του είδους, σου έχω παραστασούλα θεατρική.
Ναι, σωστά διάβασες. Το Bollywood κατάφερε να έρθει σε θεατρική σκηνή της Αθήνας και μάλιστα σε πολύ καλή εκδοχή. Στο θέατρο “Αγγέλων Βήμα” λοιπόν, μπορείς να δεις σε πρώτη πανελλήνια μεταφορά τη μουσική κωμωδία του Ινδού συγγραφέα Rudra Alwar «Με κάρυ και κύμινο». Μια παράσταση που δεν της λείπει τίποτα αφού μπροστά σου θα ξετυλιχτούν παράνομοι δεσμοί, νόθες αδελφές, μυστικοί εραστές, διάφορες απίθανες συμπτώσεις, ατέλειωτες εξομολογήσεις και ποταμοί δακρύων -άλλοτε από συγκίνηση και άλλοτε από τα γέλια- πάντα σε ρυθμούς Bollywood.
Θα δεις να ξετυλίγεται η ζωή μιας οικογένειας στη Βομβάη, που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην παράδοση και στο καινούργιο, στη Δύση και στην Ανατολή. Και να, άλλο ένα κοινό! Γιατί όσο και αν θες να λέγεσαι και εσύ Δύση και Ευρώπη, ακόμα σαν Ελλάδα είσαι κάτι ανάμεσα σε αυτό. Θα ακούσεις ιστορίες στις εξομολογήσεις των ηρώων που στηρίζονται στο πεπρωμένο, που είναι άλλωστε και η φιλοσοφία της Ινδίας. Ναι, το λέμε και εμείς “το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”. Και πως ξεκινούν όλα; Μια, κατά τα φαινόμενα, παραδοσιακή μητέρα καλεί τον γιο και την κόρη της, που ζουν ο καθένας τους στον σύγχρονο κόσμο και έχουν την ζωή τους μακρυά από την πατρίδα γιατί νιώθει πως έρχεται το “τέλος” της. Συνήθως μια αρρώστια και ένας επερχόμενος θάνατος σε μια οικογένεια που έχει διαλυθεί σχεδόν, είναι το μόνο που μπορεί να τη “δέσει” ξανά. Καταφέρνει με αυτό τον τρόπο να φέρει πίσω τα δυο της ξενιτεμένα παιδιά που είχε να τα δει χρόνια. Σε αυτή τη συνάντηση λοιπόν της οικογένειας, η μητέρα καλείται να αποκαλύψει τα μυστικά που κρατούσε μια ολόκληρη ζωή και μαζί με αυτήν, ρίχνουν τις μάσκες που φορούσαν και τα παιδιά της. Δεν θα πω περισσότερα για την ιστορία ούτε το τέλος, γιατί είμαι σίγουρη πως θα πας να δεις την παράσταση.
Το κείμενο, έξυπνα δοσμένο, εξισορροπεί εξαιρετικά ανάμεσα στη σοβαροφάνεια του μελό και τη σατιρική ανατροπή του. Μεγεθύνει με αληθοφάνεια τις λεπτομέρειες των σχέσεων των μελών της οικογένειας. Με μουσικές και τραγούδια δίνει την ελαφρότητα που χρειάζεται για να μην σε κάνει να πέσεις σε κατάθλιψη, σκεπτόμενος τη δική σου οικογένεια. Οι ερμηνείες των ηθοποιών βοηθούν να δοθεί στο επαρκώ η μυρωδάτη αυτή ιστορία της ανατολής και ιδίως η ξεχωριστή Βάνα Παρθενιάδου, σαν την παραδοσιακή μητέρα αλλά και τη γυναίκα ερωμένη που θέλησε να ζήσει τον έρωτα. Το σκηνικό και τα κοστούμια, παρέα με τις μουσικές και τις χορογραφίες, δίνουν την τελευταία πινελιά στο πάντρεμα της ινδικής παράδοσης με τη Δύση.
Μια παράσταση με την ελαφρότητα του Bollywood …αλλά και με τη σοβαρότητα της φιλοσοφικής Δύσης!
“Με κάρυ και κύμινο” στο θέατρο Αγγέλων Βήμα
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.15
