Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Γράφω τούτες τις γραμμές από ένα ξενοδοχείο της Κρήτης, όπου τα μόνα προγράμματα που παίζουν στην τηλεόραση είναι το BBC, το TV5, το Eurosport, το MEGA, ο Antenna και δύο παιδικά κανάλια.
Ο ξενοδόχος θα επιθυμούσε να μην υπάρχουν καθόλου τηλεοπτικές συσκευές στα δωμάτια, επιθυμία που ίσως κάνει πράξη την επόμενη σαιζόν. Όπως εξηγεί στο εύλογο ερώτημα που του θέτω, οι λόγοι επιλογής των προαναφερόμενων καναλιών πρέπει να αναζητηθούν στις απαιτήσεις των πελατών.
«Και το MEGA;» επιμένω. «Είχαμε το καλοκαίρι πελάτες που έβλεπαν επαναλήψεις», μου απαντάει ο ξενοδόχος. Το φαινόμενο είναι αξιοπερίεργο και έχει απασχολήσει τούς επαγγελματίες του επαγγέλματος. Το MEGA δύο χρόνια μετά το κλείσιμό του έχει υψηλή τηλεθέαση και κέρδη.
Κάνω ζάπινγκ ανάμεσα στην καυτή επικαιρότητα της Καταλωνίας τών ενημερωτικών καναλιών και στο «Καφέ της Χαράς» και την «Ζωή της Άλλης». Όπως έχουν φροντίσει να με ενημερώσουν με σχετική χαιρεκακία φίλοι που εργάζονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς, το σήριαλ της Κάτιας Δανδουλάκη έχει σταθερά διπλάσια τηλεθέαση από την εκπομπή τής Ελένης Μεναγάκη, που προβάλλεται την ίδια ώρα.
Παρατήρηση πρώτη: Οι εν λόγω σειρές είναι καλογυρισμένες, με ενδιαφέρον σενάριο και αξιόλογες ερμηνείες των ηθοποιών. Ειδικώς το «Καφέ της Χαράς» είναι μία αυθεντική κωμική σειρά που σπέρνει απλόχερα γέλιο.
Παρατήρηση δεύτερη: Η σύγκριση των παλαιών σειρών με τις καινούργιες, π.χ. της «Παρθένας Ζωής», που έτυχε να πρωτοδώ αυτές τις ημέρες, δεν είναι, φευ, τόσο ενθαρρυντική για τη νέα σοδειά. Δεν είμαι τηλεκριτικός, ούτε διαθέτω ιδιαίτερες γνώσεις για το είδος, όμως έχω ένα ασφαλές κριτήριο για το τι μου αρέσει και τι όχι. Το ότι η «Παρθένα Ζωή» κάνει εικοσάρια ή τριαντάρια, πόρρω απέχει από το εάν είναι καλό τηλεοπτικό προϊόν.
Παρατήρηση Τρίτη: Τα σήριαλ υπήρξαν επί σειράν ετών η ατμομηχανή της ελληνικής ιδιωτικής τηλοψίας. Έδωσαν δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους και προσέφεραν ψυχαγωγία σε εκατομμύρια άλλους. Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έπληξε πλείονες του ενός κλάδους που συμμετείχαν στην παραγωγή τους. Σιγά σιγά με την «ανάπτυξη», οι τηλεοπτικές σειρές επανακάμπτουν, ορισμένες, όπως το «Μπρούσκο» ή το «Τατουάζ», με θεαματικά αποτελέσματα, τόσο καλλιτεχνικά όσο και αποδοχής του κοινού.
Παρατήρηση τέταρτη: Οι επαναλήψεις, ο ιδιότυπος τούτος «τουρισμός» προς το παρελθόν, εκτός από σύμπτωμα της κρίσεως, είναι και μία νοσταλγία για μία εποχή όπου ήμασταν πολύ chic για να είμαστε αθώοι.
