Γράφει η Σοφία Τσίπα
Ώρα απογευματινή κατηφορίσαμε με τον Ανδρόνικο στον Εθνικό μας κήπο… Η θερμοκρασία έχει πέσει κι αυτό ευνοεί τους περιπάτους την εσπέρα, όταν ο ήλιος δύει ξαπoσταίνοντας στο χώμα. Περπατώντας ανάμεσα στις Ουασιγκτόνιες της Αμαλίας κοντοστάθηκα και συλλογίστηκα πως το πέρασμα της βασιλείας άφησε και κάτι καλό στον πολυεξουσιασμένο ετούτο τόπο. Προχωρήσαμε βαδίζοντας στο Σύνταγμα, ξεκρεμάσαμε απ΄ τα μανταλάκια εφημερίδα Καθημερινή και καθίσαμε για ένα ρόφημα ζεστό. Ξεφυλλίζοντας το χαρτί, το μάτι μου εστίασε στον τίτλο: «Ρεκόρ παραγγελιών σημειώνει το iPhone X στην Ελλάδα».
Το νεότερο μοντέλο του αμερικανικού κολοσσού καταφθάνει στη χώρα μας και η συνολική ζήτηση συσκευών έχει ξεπεράσει τις 12.000 πριν ακόμη βγει στην αγορά. Αυτό σημαίνει πως οι Έλληνες ετοιμάζονται να διαθέσουν πριν από τα Χριστούγεννα 15 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του τελευταίου δημιουργήματος της Apple. Την ηρεμία μας ήρθε να ανακόψει ένας νεαρός επαίτης. Αρνηθήκαμε ευγενικά να του προσφέρουμε τον οβολό μας και τότε εκείνος με την ίδια ευγένεια μας είπε πως θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένος ακόμη και με τα συνοδευτικά μπισκοτάκια του ροφήματός μας. Του τα προσφέραμε με ευχαρίστηση και τότε εκείνος τα έβαλε στις χούφτες του και τα κατανάλωσε μονομιάς. Γύρισε την πλάτη και χάθηκε στο σκοτάδι με έναν βηματισμό διάσπαρτο. Το βλέμμα μου επέστρεψε διάσπαρτο στο χαρτί. Το νέο iphone διαθέτει ακόμη και ανιχνευτή προσώπου…
Το προσδοκώμενο και το αναγκαίο σε απόλυτη αντιδιαστολή… Τα «πολλά» απέναντι στο «τίποτα» αντιμέτωπα στη ζυγαριά. Οι ανάγκες και τα ζητούμενα. Κι από την άλλη τι είναι αυτό που σε ωθεί στο τελευταίο κινητό τηλέφωνο νεοέλληνα όταν δυσκολεύεσαι να ανταποκριθείς ακόμη και στα βασικά της ζήσης σου; Μην είναι ξιπασμός ή ανάγκη προσέγγισης ενός συμβόλου ευμάρειας, ενός ονείρου προς κάτι ρυθμικό και συμπαγές που σου στερήσανε, το οποίο θα μπορούσες να ακραγγίξεις και από το οποίο σε χωρίζουν 48 άτοκες δόσεις ονείρου και πολυτέλειας; Το αντικείμενο που επιθυμείς πωλείται στην πτωχευμένη Ελλάδα πολύ ακριβότερα από την τιμή που έχει στην χώρα παραγωγής του. Κι απ΄ τη μικρή οθόνη του, θα κατοπτρίσει τις επιθυμίες, τους φόβους και τα αλλόκοτα ένστικτα την ώρα που το χέρι του ταλαίπωρου εργάτη που το κρατά θα μοχθεί για χρόνια να ξεπληρώσει την υπεραξία του εδώ στην αποικία…
