Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Διαβαίνω μετά από υποτυπώδη έλεγχο την πύλη της γαλλικής πρεσβείας εν Ελλάδι. Τη θέση των βλοσυρών αστυνομικών από τη Γαλατία, έχουν καταλάβει Έλληνες υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρείας φυλάξεως. Η ώρα είναι 8.30 το βράδυ. Δύο διαδηλώσεις, η μία της Χρυσής Αυγής στο Σύνταγμα και η άλλη των αναρχικών στο Πολυτεχνείο, έχουν δημιουργήσει το σύνηθες για τους κατοίκους της πρωτεύουσας, κυκλοφοριακό έμφραγμα. Τίποτα όμως, δεν μοιάζει να εμποδίζει τους εκατό περίπου φιλόμουσους, που περίμεναν υπομονετικά στην ουρά για να προσέλθουν στην εκδήλωση που φέρει τον τίτλο «Η μουσική συναντά την ποίηση». Ο ίδιος ο πρέσβης της Γαλλίας, Christophe Chantepy, μετά του συζύγου του Olivier Dovergne, υποδέχονται τους προσκεκλημένους τους στην είσοδο του εμβληματικού τριώροφου νεοκλασικού.
Η ιστορία της απόκτησής του από το γαλλικό δημόσιο είναι ενδιαφέρουσα. Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1941. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δυνάμεων του Άξονος (Αυστροουγγαρική αυτοκρατορία και Γερμανία) και της Αντάντ (Γαλλία, Ρωσία, Αγγλία) ευρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Ο Κάρολος Μέρλιν, δισέγγονος του πρωταγωνιστού της Γαλλικής Επαναστάσεως Merlin de Douai, αποφασίζει να το πουλήσει. Απευθύνεται κατά τα ειωθότα πρώτα στον ενοικιαστή του, που δεν είναι άλλος από το γαλλικό κράτος. Το τίμημα που ζητά είναι υψηλό. Οι “Allons enfants de la Patrie” διστάζουν. Τότε καταφθάνει η πληροφορία ότι το γερμανικό κράτος προτίθεται να πληρώσει το αντίτιμο και να εγκαταστήσει εκεί την πρεσβεία του. Alea jacta est, ο κύβος ερρίφθη.
Ανεβαίνω τη μαρμάρινη κλίμακα και αποθαυμάζω τον εσωτερικό διάκοσμο. Τους βαρύτιμους πολυελαίους, που κάποτε θα φιλοξενούσαν κεριά αντί για ηλεκτρικές λάμπες, τους υπερμεγέθεις πίνακες με θέματα από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, την tapisserie που καταλαμβάνει έναν ολόκληρο τοίχο συνδιαλασσόμενη με έναν Φασιανό απέναντί της.
Ο βαρύτονος Νικόλαος Καραγκιαούρης ξεκινάει το μουσικό πρόγραμμα με το ποίημα του Victor Hugo, “Le papillon et la fleur”, «Η πεταλούδα και το λουλούδι», σε μελοποίηση του Gabriel Fauré. Ακολουθούν και άλλα ποιήματα σπουδαίων Γάλλων ποιητών όπως ο Charles Baudelaire και ο Paul Verlaine, πάντα σε μουσική του ίδιου συνθέτη. Σειρά έχουν οι Francis Poulenc και Maurice Ravel, με τον τελευταίο να συνδέει το πρώτο μέρος του προγράμματος με το δεύτερο, μέσω των “cinq melodies populaires grecques”. «Ξύπνησε πετροπέρδικα, άνοιξε τα φτερά σου», ερμηνεύει στα ελληνικά ο βαρύτονος, για να συνεχίσει με δημοφιλή ελληνικά τραγούδια κορυφαίων συνθετών (Μάνος Χατζηδάκης, Μίκης Θεοδωράκης, Μανώλης Καλομοίρης κ.ά.), οι οποίοι μελοποίησαν ποιήματα κορυφαίων ποιητών (Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, Διονύσιος Σολωμός κ.ά.).
Βγαίνουμε στο μπαλκόνι να καπνίσουμε. Απέναντί μας ολοφώτιστα τα παλαιά ανάκτορα, νυν Βουλή. «Πώς πήγε η επίσκεψη Μακρόν;» ρωτώ τον πρέσβη. «Ο πρόεδρος ενθουσιάστηκε με τη χώρα σας, αλλά αυτή που μαγεύτηκε πραγματικά είναι η σύζυγός του, Μπριζίτ», απαντά διπλωματικά. «Γνωρίζετε τη μετάφραση του στίχου “Ξύπνησε πετροπέρδικα”;» αλλάζω θέμα. «Θα μπορούσε να ισχύσει για τη χώρα».
