Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Λόγω της χθεσινής νεροποντής, μετά από αρκετό χρονικό διάστημα απεφάσισα να πάρω ταξί. Συνήθως μετακινούμαι με βέσπα, και μόνο εάν πρόκειται για μεγάλη διαδρομή π.χ., αεροδρόμιο, καταφεύγω στις υπηρεσίες ενός επαγγελματία οδηγού. Χθες το βράδυ λοιπόν, σταμάτησα έναν οδηγό στην Πατριάρχου Ιωακείμ και του υπέδειξα τον προορισμό. Κηφισιά. Η κίνηση ήταν φριχτή, όπως συμβαίνει κατά κανόνα όταν βρέχει. Διερωτάται κανείς, τι σύνθημα δίδεται στους κατοίκους της πρωτευούσης όταν πίπτει η πρώτη σταγόνα, ούτως ώστε να πάρουν το αυτοκίνητό τους και να πάνε δεν γνωρίζω πού. Επίσης, απορίας άξιον είναι γιατί, ενώ πάνω από 1.000.000 ιδιοκτήτες Ι.Χ. έχουν καταθέσει τις πινακίδες των οχημάτων τους, δεν έχει αποσυμφορηθεί η κυκλοφορία στους κεντρικούς άξονες των Αθηνών.
Τούτων δοθέντων, πιάσαμε την κουβέντα για να περάσει η ώρα. Ο οδηγός, όπως ομολόγησε, είχε μόλις χάσει τη δουλειά του, στο τεχνικό γραφείο όπου εργάζετο επί 20 συναπτά έτη. Όχι δεν είχε απολυθεί, λόγω ανεπάρκειας ή επαγγελματικού λάθους. Το τεχνικό γραφείο, όπως και χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις, είχε κλείσει λόγω ελλείψεως δραστηριότητος. Έχοντας μία οικογένεια να ζήσει, ο συνομιλητής μου θυμήθηκε το επαγγελματικό δίπλωμα που είχε πάρει σε νεαρή ηλικία, και αφού πέρασε τις προβλεπόμενες εξετάσεις, ενοικίασε ένα ταξί.
Είχε περάσει σχεδόν μισή ώρα και ήμασταν ακόμη καρφωμένοι στο κτήμα Θων, όπως ελέγετο τον 19ο αιώνα η περιοχή όπου σήμερα διασταυρούνται η λεωφόρος Αλεξάνδρας με τη λεωφόρο Κηφισίας. Μικρή ιστορική παρένθεση: Ο Κάρολος Θων υπήρξε υπασπιστής του βασιλέως Όθωνος, ενώ ο γιος του Νικόλαος, επιμελητής της βασιλικής περιουσίας επί Γεωργίου Α΄ και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Στην ομώνυμη έπαυλη είχε οδηγηθεί ο Ίων Δραγούμης, λίγο πριν δολοφονηθεί από παρακρατικούς υποστηρικτές του Βενιζέλου. Κλείνω την παρένθεση.
Ένα από τα θέματα που θίξαμε, ήταν και αυτό της Uber. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι, πρόκειται για μία εφαρμογή που σου επιτρέπει να μετακινείσαι με αυτοκίνητο ιδιωτικής χρήσεως (Ι.Χ.), πληρώνοντας με την πιστωτική σου κάρτα μέσω κινητού τηλεφώνου. Η ένσταση τού οδηγού ταξί επικεντρώθηκε στο επιχείρημα του αθέμιτου ανταγωνισμού. «Εμείς περνάμε εξετάσεις και κάνουμε ειδική εκπαίδευση για να πάρουμε την άδεια. Οι οδηγοί της Uber, τι εκπαίδευση έχουν; Εμείς πληρώνουμε Φ.Π.Α., η Uber τι πληρώνει, αφού τα χρήματα πάνε έξω; Εμείς υποκείμεθα σε συνεχείς ελέγχους για τα πάντα, ποιος ελέγχει τους οδηγούς της Uber;»
Λίγο μετά τον Φάρο του Ψυχικού, η κίνηση κάπως αραίωσε και περάσαμε στο πολιτικό σκέλος της υποθέσεως. «Η κυβέρνηση καθυστερεί τη νομοθέτηση επί του θέματος, γιατί δεν θέλει να έχει 15.000 ταξί απέναντί της. Στο ταξί, όπως γνωρίζετε, διαμορφώνεται η κοινή γνώμη και καμία κυβέρνηση δεν θα ήθελε να της κάνουν καθημερινή αντιπολίτευση. Έτσι τα Uber κυκλοφορούν ελεύθερα και μας κάνουν ζημία». Ο τόνος του ήταν ήρεμος και πόρρω απείχε από τις πολεμικές φωνασκίες άλλων συναδέλφων του, όπως τις ακούμε από τηλοψίας.
Όταν επιτέλους φθάσαμε στον προορισμό μας, μετά από μία ακριβώς ώρα, αφού πλήρωσα το κόμιστρο, τον ευχαρίστησα για την ενδιαφέρουσα συζήτηση.
«Μου επιτρέπετε να γράψω όσα είπαμε;» τον ερώτησα.
«Πού μπορώ να τα διαβάσω;»
«Στο talkofthetown.gr»
«Α ωραία, θα το πω και σε άλλους συναδέλφους».
Η βροχή είχε κοπάσει και το παράπονο του ταξιτζή με ακολούθησε μέχρι να γράψω τούτες τις γραμμές.
ΥΓ. Αύριο θα ασχοληθώ με το savoir vivre του ταξί.
