Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Η είδησις εδημοσιεύθη στην καθημερινή έκδοση του ”Le Point”. Έφερε τον τίτλο «Σοσιαλιστικό κόμμα: Τέσσερις άνδρες για ένα πεπρωμένο». Ανάμεσά τους, υπήρχε ένα όνομα που κίνησε την περιέργειά μου, επειδή ομοίαζε ηχητικά με ελληνικό: Λυκ Καρβουνάς. Δεν χρειάσθηκε ιδιαίτερη αναζήτηση για να επιβεβαιωθεί η ελληνική καταγωγή του υποψηφίου για τη θέση του Γενικού Γραμματέως του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ενός κόμματος που έχει σημασία να το τονίσουμε, κατεποντίσθη στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως ακριβώς συνέβη προ ολίγων ημερών και με τον Ιταλό συνοδοιπόρο, Ματέο Ρέντσι.
Όμως το θέμα του σημερινού σημειώματος δεν είναι η σταδιακή εξαφάνισις από τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη των άλλοτε κραταιών σοσιαλιστικών κομμάτων, αλλά η απόφασις, ενός δεύτερης γενιάς μετανάστη, να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, σαρανταπέντε χρόνια από τη γέννησή του. Η τελετή έλαβε χώρα στην ελληνική Πρεσβεία, προ ολίγων μηνών, και πέρασε απαρατήρητη από τον εγχώριο Τύπο, παρά τη ”βαριά” ιδιότητά του ως βουλευτής του Γαλλικού Κοινοβουλίου.
Αντιθέτως, ο γαλλικός Τύπος ενδιαφέρθηκε αρκούντως για την πρωτότυπη επιθυμία του φιλόδοξου πολιτικού. Από εκεί αλιεύσαμε τις ακόλουθες πληροφορίες: Η μητέρα του Λυκ μετέβη στη Γαλλία σε ηλικία 24 ετών μετά την ένωσή της με τον πατέρα του, Ιωσήφ Καρβουνάς. (Σ.Σ. Όλες οι γαλλικές λέξεις τονίζονται στη λήγουσα.) Ο Ιωσήφ κατάγεται από μία οικογένεια προσφύγων που εγκατέλειψαν τη Σμύρνη στις αρχές της δεκαετίας του ’20, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μέσω Μασσαλίας, κατέληξαν στην πόλη Alfortville όπου και εγκαταστάθηκαν. Ο πατέρας του ήταν εργάτης της αυτοκινητοβιομηχανίας Citroen, αλλά ευτύχησε να δει τον γιο του δήμαρχο της μικρής πόλεως (45.000 κάτοικοι), στα περίχωρα των Παρισίων. Και όχι μόνον. Η καριέρα του Λυκ Καρβουνάς είναι πολυεπίπεδη και περιλαμβάνει επιτελικές θέσεις τόσο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, όσο και στη Γερουσία και στη Βουλή.
Τώρα, σε όσους απόρησαν με τον τίτλο, η απάντησις είναι απλή. Άλλος ένας ελληνικής καταγωγής βουλευτής, ο Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, υπήρξε Γενικός Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γαλλίας, έως προσφάτως. Και οι δύο πάντως δηλώνουν υπερήφανοι για την καταγωγή τους και ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένοι στο προσφυγικό ζήτημα.
