Το Σάββατο 30 Ιουνίου το Μικρό ατμοσφαιρικό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου ανοίγει για πρώτη φορά τις πύλες του στον κινηματογράφο προσκαλώντας του θεατές σε μία σπάνια εμπειρία με την προβολή της εμβληματικής ταινίας «Ηλέκτρα» (1962) του Μιχάλη Κακογιάννη.
Το Μικρό Θέατρο που εδώ και χρόνια φιλοξενεί εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, βρίσκεται ανάμεσα σε πορτοκαλεώνες και ελαιώνες, σε μία πλαγιά με θέα το βουνό και τη θάλασσα και αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τους φίλους της τέχνης.
Το όγδοο Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας (8th Athens Open Air Film Festival), σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (Athens & Epidaurus Festival), διοργανώνει μία ξεχωριστή προβολή, Σάββατο, 30 Ιουνίου και ώρα 21:30 και το Μικρό ατμοσφαιρικό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου ανοίγει για πρώτη φορά τις πύλες του στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια υποδέχεται κυρίως εναλλακτικές παραστάσεις αρχαίου δράματος, γι’ αυτό και θεωρήθηκε ιδανικός τόπος για την προβολή της «Ηλέκτρας» του Μιχάλη Κακογιάννη (1962), που μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μύθο της Ηλέκτρας του Ευριπίδη.
Η Ηλέκτρα περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της, Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών, που δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του, Κλυταιμνήστρα, και τον εραστή της, Αίγισθο. Η ευκαιρία παρουσιάζεται, όταν συναντά και πάλι τον αδερφό της Ορέστη. Και οι δυο μαζί θα θέσουν σε εφαρμογή το φονικό τους σχέδιο.
Η «Ηλέκτρα» είναι μία ιστορία για τους ανθρώπους, που δεν άγονται από τη θεϊκή μοιρολατρία, αλλά ζουν στο περιθώριο και πράττουν αυτοβούλως.
Η φυσιογνωμία της Ειρήνης Παππά – ταυτόσημη της ελληνικότητας – μεταμορφώνει μία κουρελιασμένη πριγκίπισσα που μοιάζει με αγόρι σε ένα εκδικητικό πλάσμα ζωώδους ενέργειας και ο Μίκης Θεοδωράκης υπογράφει ένα μουσικό μοτίβο που αντιλαλεί την απεγνωσμένη κραυγή της πρωταγωνίστριας.
Ο Ευγένιος Ιονέσκο αποθέωσε την ταινία στη «Le Figaro» γράφοντας πως είναι η ωραιότερη ταινία που έχει δει ποτέ, το Φεστιβάλ Καννών θέσπισε το βραβείο Καλύτερης Κινηματογραφικής Μεταφοράς, για να την τιμήσει, ενώ τα 24 ακόμη Διεθνή Βραβεία και η υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας, σφραγίζουν αφοπλιστικά την ποιότητα μιας ταινίας που δεν αποτελεί το κινηματογραφικό ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, αλλά μετουσιώνει την τραγωδία σε κινηματογραφική κάθαρση.
