Κατεβάζουν ταχύτητα οι διανομείς ταινιών για αυτή την εβδομάδα, καθώς είναι φανερό ότι περιμένουν να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους οι οσκαρικές ταινίες που βγήκαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Αυτό δείχνει και η πορεία της «Ευνοούμενης» του Γιώργου Λάνθιμου, που αναμένεται να πιάσει σύντομα τις 200.000 εισιτήρια, αλλά και η αξιοπρόσεκτη πορεία του «Πράσινου Βιβλίου», που κέρδισε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Έτσι, από τις έξι ταινίες που βγαίνουν απόψε ξεχωρίζουν το ελληνικό κοινωνικό δράμα «Η Δουλειά Της», του Νίκου Λαμπότ, το δραματικό «Δύση Ηλίου», του πολλά υποσχόμενου Λάζλο Νέμες, και το τούρκικο ντοκιμαντέρ «Τα Μάτια της Πόλης», που είναι αφιερωμένο στον εξαιρετικό φωτογράφο Αρά Γκιουλέρ.
«Δύση Ηλίου»
(«Sunset») Δραματική ταινία, γαλλικής και ουγγρικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Λάζλο Νέμες, με τους Τζούλι Τζάκαμπ, Σούζαν Γουέστ, Βλαντ Ιβάνοφ, Ουρς Ρεχν, Έβελιν Ντόμπος κα.
Η δεύτερη ταινία του Λάζλο Νέμες που γνωρίσαμε πριν τρία χρόνια με το εντυπωσιακό «Ο Γιος του Σαούλ», εδώ φτιάχνει μια παραλλαγή της πρώτης του ταινίας, τοποθετώντας την ηρωίδα του στη Βουδαπέστη του 1913, ένα σταυροδρόμι της Ευρώπης εκείνης της εποχής, όπου δεσπόζει ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρέζικης αυτοκρατορίας και Βασιλιάς της Ουγγαρίας Φραντς Γιόζεφ και όπου όλα τα ιδεολογικά κινήματα, που έχουν αναδειχθεί στη διάρκεια του 19ου αιώνα, δηλαδή, σοσιαλισμός, εθνικισμός, αναρχισμός, έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να μπλέκονται επικίνδυνα μεταξύ τους και να έρχονται αντιμέτωπες με το καθεστώς.
Η ηρωίδα του, ένα κορίτσι, που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και ελπίζει να βρει δουλειά στο πιλοποιείο που κάποτε ήταν των γονιών της, θα μπορούσε να πάρει τη θέση του Σαούλ, με τη διαφορά ότι εδώ το σκηνικό δράσης δεν είναι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αλλά η Βουδαπέστη, η οποία φιλοξενεί μια σκοτεινή ιστορία διαφθοράς, στέλνοντας το μήνυμα για τα μελλούμενα και για την καταστροφική πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η κινηματογράφηση του Νέμες, με την κάμερα στο χέρι, που δεν αφήνει στιγμή τους ήρωές του, η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, που αναδύει μία ανησυχία, κυρίως για το μέλλον της Ευρώπης που θα την οδηγήσει στο μονόδρομο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στον όλεθρο και η θέλησή του να μιλήσει, μέσα από την ιστορία του, για το σήμερα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μία κραυγή αγωνίας.
Ωστόσο, οι διάλογοι ορισμένες φορές φαίνονται ψεύτικοι, η αφήγηση πάσχει από σοβαροφάνεια, ενώ τα σοβαρά μηνύματα που θέλει να στείλει γλιστρούν προς τον βερμπαλισμό. Στα μείον και η μεγάλη διάρκεια της ταινίας (145 λεπτά) που ίσως κουράσει τους θεατές.
Πρωταγωνιστεί η Τζούλι Τζακάμπ, ένα γλυκύτατο κορίτσι, που μένει, όμως, ανέκφραστο μπροστά στα ιστορικά γεγονότα, αλλά και στις προσωπικές της περιπέτειες.
Βουδαπέστη, 1913. Στην καρδιά της Ευρώπης, η νεαρή Ίρις Λάιτερ φτάνει στην Βουδαπέστη ελπίζοντας να εργαστεί ως καπελού στο θρυλικό κατάστημα που κάποτε ανήκε στους γονείς της. Παρόλα αυτά ο νέος ιδιοκτήτης δεν δέχεται να την προσλάβει. Τη στιγμή της άφιξής της στο κατάστημα, γίνονται προετοιμασίες για την υποδοχή σημαντικών καλεσμένων κι ένας άνδρας προσεγγίζει την Ίρις αναζητώντας κάποιον Κάλμαν, για τον οποίο – και παρόλο που φέρει το ίδιο επώνυμο με εκείνην- η Ίρις δεν έχει ακούσει ποτέ τίποτε. Αρνούμενη να φύγει από την πόλη, η Ίρις αρχίζει να αναζητά τον Κάλμαν, τον μοναδικό συνδετικό κρίκο με το χαμένο της παρελθόν. Αυτή η αναζήτηση την οδηγεί μακριά από τα λαμπερά φώτα του καταστήματος Λάιτερ, στους σκοτεινούς δρόμους μιας Βουδαπέστης που αρχίζει να αντανακλά την αναστάτωση ενός πολιτισμού που ετοιμάζεται να βυθιστεί στο χάος.
«Η Δουλειά Της»
Ελληνική ταινία, ελληνικής, γαλλικής και σερβικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Νίκου Λαμπότ, με τους Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Δημήτρης Ήμελλος, Μαρία Φιλίνη, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Ελένη Καραγιώργη, Δανάη Πριμάλη, Ορφέας Αγγελόπουλος, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Γεωργία Τσαγκαράκη, Αρετή Σεϊνταρίδου κα.
Αυτό το ιδιαίτερα καλών προθέσεων ρεαλιστικό κοινωνικό δράμα του Λαμπότ, που αποτελεί και το ντεμπούτο του στο σινεμά και το οποίο έκανε πρεμιέρα στο δυνατό φεστιβάλ του Τορόντο, ενώ κέρδισε και το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για τη συγκλονιστική Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, είναι μία αρκετά πειστική μελέτη πάνω στη χειραφέτηση της γυναίκας, μέσα από μία οικεία ιστορία.
Πέρα από τις όποιες ατέλειές της, η ταινία του Νίκου Λαμπότ, διαθέτει μία αυθεντικότητα, μια καθαρή σκηνοθετική ματιά και μέσα από ένα απλό, αλλά δυνατό στόρι, καταφέρνει να δώσει τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι γυναίκες, τα πιο ευαίσθητα θύματα σε περιόδους κρίσης και σε ένα αδυσώπητο κόσμο, που χωρίζεται σε αυτούς που εκμεταλλεύονται το μόχθο και τις οικονομίες των ανθρώπων και σε αυτούς που πρέπει να βρίσκονται στη βολική θέση του θύματος.
Πάντως, αν ο Λαμπότ αξίζει ένα μπράβο για την πρώτη του αυτή δουλειά, η σπαρακτική ερμηνεία της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου αξίζει εκατό. Με μία λιτή καθηλωτική ερμηνεία, η πρωταγωνίστρια κερδίζει το στοίχημα με το θεατή και προκαλεί αυτό που είναι κατά βάση ο κινηματογράφος: Τη συγκίνηση.
Λίγο πριν τα 40, η Παναγιώτα, μια σχεδόν αναλφάβητη νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών, θα χρειαστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάσει τη δική του. Έχοντας ελάχιστα εφόδια, θα προσληφθεί για λογαριασμό μιας ιδιωτικής εταιρείας καθαρισμού σ’ ένα νέο πολυκατάστημα. Εκεί, παρά τις συνθήκες εκμετάλλευσης και εργασιακής απαξίωσης, θα βιώσει μια πρωτόγνωρη αίσθηση οικονομικής και συναισθηματικής ανεξαρτησίας και θα σταθεί για πρώτη φορά στα πόδια της.
«Ζωή»
(«Zoe») Δραματική ταινία επιστημονικής φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία Ντρέικ Ντορέμους, με τους Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Λέα Σεντού, Τέο Τζέιμς, Ρασίντα Τζόους, Κριστίνα Αγκιλέρα κα.
Γκρίζα ταινία επιστημονικής φαντασίας, με πολύ μπλα-μπλα, μα πάρα πολύ μπλα-μπλα, που θα αφήσει αδιάφορους ακόμη και τους θαυμαστές του πρωταγωνιστικού ζευγαριού Γιούαν ΜακΓκρέκορ και Λέα Σεντού.
Το φιλμ, που ξεχειλώνει με το πήγαινε έλα των ηθοποιών και τις ατελείωτες και πολλές φορές άσκοπες φιλοσοφικές και μη κουβέντες μεταξύ τους, προσπαθεί να μιλήσει για τις νέες τεχνολογίες και τη σύγκρουσή τους με το αίσθημα των ανθρώπων.
Απ’ τις ταινίες που χάνουν πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον τους, προκαλούν την πλήξη, μέχρι να έρθει η τελική σκηνή, με τα λυτρωτικά δάκρυα που τρέχουν από τα υπέροχα μάτια της πάντα ελκυστικής Λέα Σεντού. Απ’ την άλλη, ο ΜακΓκρέκορ, δείχνει συνεχώς σα να λέει τα λόγια του ρόλου του, ενώ έχει αλλού το μυαλό του. Όχι, δεν είναι το θαύμα της Ζωής, αλλά πιθανότερο μια ειδοποίηση από την εφορία ή ένα θανάσιμο ραβασάκι από το γιατρό του..
Ο Κόουλ είναι ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης του οποίου η εταιρεία προσφέρει τεχνολογικά εργαλεία για ρομαντικές σχέσεις. Η πρώτη ανακάλυψη της εταιρείας του ήταν ένας αλγόριθμος που καθορίζει την πιθανότητα μιας επιτυχημένης σχέσης, ενώ το πρόσφατο έργο του είναι οι τεχνητοί άνθρωποι που έχουν σχεδιαστεί για να γίνουν το τέλειο ταίρι. Ο Κόουλ ξεκινάει μια σχέση με τη συνάδελφο του Ζωή, όμως η σχέση τους εμπλέκεται με τα επιστημονικά προϊόντα και το μέλλον της εταιρείας.
«Το Μάτι της Κωνσταντινούπολης»
(«The Eye of Istanbul») Ντοκιμαντέρ, τουρκικής παραγωγής του 2016, σε σκηνοθεσία Μπινούρ Καραεβλί και Φατίχ Καϊμάκ.
Ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του σπουδαίου Τούρκου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ, που γίνεται απολαυστικό μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του. Ο Γκιουλέρ, διηγείται τις ιστορίες πίσω από τα φωτογραφικά του καρέ, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του έργου του, που είχε πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 2015. Πάντως, η γοητεία των φωτογραφιών του βρίσκεται στην επιμονή του να εστιάζει κυρίως την προσοχή του στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους, αλλά και στους αποκαλυπτικούς μαχαλάδες της Πόλης. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι ο φωτορεπόρτερ και συνεργάτης των Life, Paris Match, Time και Stern έχει αποθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή και τεράστιες προσωπικότητες, παγκόσμιου βεληνεκούς, για τις οποίες και μιλάει για τις εντυπώσεις που του προκάλεσαν.
«Γενέθλια Θανάτου 2»
(«Happy Death Day 2U») Ταινία τρόμου, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Κρίστοφερ Λάντον, με τους Ισραελ Μπουσάρντ, Ρούμπι Μοντάιν, Σουράτζ Σάρμα, Ρέιτσελ Μάθιους κα.
Ακόμη ένα αδιάφορο φιλμ τρόμου, που χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αποτελεί συνέχεια μίας ταινίας που θα μάλλον πέρασε απαρατήρητη, όπως αναμένεται να περάσει και το νούμερο 2. Απευθύνεται στους φαν του είδους, που ναι μεν δεν είναι λίγοι, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να καλυφτούν με κάτι τέτοιου είδους αμερικανιές.
Η Τρι Γκέλμπμαν ανακαλύπτει ότι το να πεθαίνεις ξανά και ξανά ήταν απλά εξαιρετικά πιο εύκολο από τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά της. Δύο χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, η Τρι επανέρχεται στο κύκλo του χρόνου για να προσδιορίσει τον λόγο για τον οποίο μπήκε σε αυτόν στην πρώτη φορά. Πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει την Λόρι που αναζητά την εκδίκηση και η οποία έχει αναστηθεί από τη δύναμη του χρονικού κύκλου.
«Ο Μαγικός Κήπος»
(«Tall Tales») Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλικής και λουξεμβουργιανής παραγωγής του 2017, σε σκηνοθεσία Αρνό Μπουρόν και Άντον Κρινγκς
Η απαραίτητη παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων της εβδομάδας, που απευθύνεται σε ένα μεγάλο και παμφάγο κοινό, όπως δείχνουν και οι εισπράξεις στα ταμεία. «Ο Μαγικός Κήπος» αποτελεί μεταφορά των επιτυχημένων παιδικών βιβλίων του Άντον Κρινγκς και προβάλλεται μεταγλωττισμένο με τις φωνές των: Θοδωρή Τσουανάτου, Ελενας Δελακούρα, Τάνιας Παλαιολόγου, Πέτρου Σπυρόπουλου, Υακίνθης Παπαδοπούλου
Όταν ο Απόλλο, ένας ευγενικός περιπλανώμενος καλλιτέχνης, καταφθάνει στο χωριό που κατοικούν τα Ζουζούνια, δεν αργεί να αναστατώσει τη ζωή τους! O Απόλλο πέφτει στην παγίδα της Γουέντι, της ζηλιάρας και παμπόνηρης ξαδέλφης της βασίλισσας Μαργαρίτας. Ο ήρωας μας κατηγορείται για την απαγωγή της Βασίλισσας, προκαλώντας τον πανικό στην κυψέλη. Η αλήθεια είναι ότι η Μαργαρίτα είναι αιχμάλωτη των Ζιζάνιων, που είναι συνένοχα της Γουέντι, όσο εκείνη καταλαμβάνει τον θρόνο. Με τη βοήθεια των νέων του φίλων, ο Απόλλο ηγείται μίας ριψοκίνδυνης αποστολής διάσωσης. Πρέπει να απελευθερώσει τη Βασίλισσα Μαργαρίτα και να σώσει τo μελίσσι, ξεπερνώντας πολλά εμπόδια με τη βοήθεια της φαντασίας.
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ, Χάρης Αναγνωστάκης
