Γράφει η Νικόλ Φωτοπούλου
Πάντα με γοήτευαν τα αποφθέγματα καθώς θεωρούσα ότι συμπύκνωναν όλη τη σοφία του κόσμου σε λίγες λέξεις.
Μεγαλώνοντας τα απομυθοποίησα και αυτά, καθώς συνειδητοποίησα ότι συνήθως για κάθε “μεγαλοφυές” απόφθεγμα υπάρχει άλλο ένα, αντίστοιχα “σοφό” στον αντίποδα, το οποίο το ακυρώνει. Μια τέτοια λοιπόν έκφραση, που πλέον λιώνω στο γέλιο όταν ακούω είναι η περίφημη «ζήσε κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία»!
Τι θα έκανες αν ήξερες οτι αύριο θα ήταν η τελευταία μέρα σου πάνω στο μάταιο τούτο κόσμο; Σαν ιδέα είναι απιστευτα απελευθερωτική και λυτρωτική, γιατί νομίζω οι περισσότεροι θα κάναμε όλα όσα δε τολμούσαμε ποτέ… Η πλειοψηφία των ανθρώπων ψυχανεμίζομαι ότι θα έκανε κάτι παρόμοιο: θα πήγαινε πρώτα στη δουλειά που με δυσκολία ανέχεται με outfit καλοκαιρινών διακοπών, θα έφερνε τον υπολογιστή στο κεφάλι του προϊσταμένου/ διευθυντή που του ‘χε κάνει τη ζωή μαρτύριο, θα έλεγε στη bitch συνάδελφο που συνεχώς κουτσομπόλευε να πάει να συνουσιαστεί (μάλλον σαν ευχή περισσότερο), θα βούλωνε με πολλαπλές κόλλες χαρτί Α4 το στόμα της -τεραστίων διαστάσεων- κομπλεξικής συναδέλφου που δε σταματούσε να χαζογελάει δυνατά σαν ξελιγωμένη ύαινα, θα χαστούκιζε τον είρωνα ξερόλα συνεργάτη που πάντα είχε μια κακεντρεχή εξυπνάδα να πει, θα πέταγε από το μπαλκόνι τον καταχθόνιο συνάδελφο που μονίμως έγλυφε τους ανώτερους και καταχραζόταν τα εύσημα που ανήκαν στη δουλειά των δύσμοιρων υφιστάμενων του, θα στριμώχνε στο φωτοτυπικό τον/την συνεργάτη που γούσταρε και φαντασιωνόταν καιρό, θα υπέβαλε την παραίτησή του με τον πιο πανηγυρικό τρόπο και θα αποχαιρετούσε όλους τους εκνευριστικούς πελάτες με όποιο κοσμητικό επίθετο δεν είχε στολίσει ποτέ κανέναν ως τώρα!
Βγαίνοντας απο το κολαστήριο, θα έκλεινε όλους τους παλιούς λογαριασμούς με φίλους και γνωστούς, λέγοντας έξω απο τα δόντια ό,τι πραγματικά αισθάνεται για τον καθένα: για τη φίλη θύμα που την εκμεταλλεύεται αισχρά και την έχει κάνει τάρανδο ο “άντρας της ζωής της” ενώ αυτή κοιμάται όρθια, στο γκομενιάρη παρτάκια γνωστό ότι θα καταλήξει ένα μοναχικό μπακούρι και θα του αξίζει απόλυτα, στη κολλητή workaholic να χαλαρώσει λίγο και να διασκεδάσει, στη φίλη που μονίμως έθαβε τους πάντες πόσο λυπάται για τη μίζερη ζωή της, στη γνωστή που πάντα είχε μια κακιά κουβέντα για όλους να δαγκώσει τη γλώσσα της για να δηλητηριαστεί, στο κολλητό που πάντα γκρίνιαζε για τη μοναξιά του να ανοίξει επιτέλους τα μάτια του, στον γνωστό που η αλαζονεία του είναι πιο μεγάλη και από τη ….”μπιπ” που τον δέρνει να την βάλει εκεί που ξέρει και last but not least , θα έβρισκε εκείνη τη σκοτεινή σκιά απο το παρελθόν που του διέλυσε κάθε ελπίδα περί έρωτα και θα την περιέλουζε με όποιο ποτό (κατα προτίμηση καυτό) βρισκόταν εκείνη τη στιγμή εύκαιρο, κλείνοντας επιτέλους αυτόν το ρημάδιασμενο κύκλο της ατυχέστατης γνωριμίας τους!
Ευθύς αμέσως θα έκλεινε εισιτήρια για το μέρος που ονειρευόταν πάντα να πάει (πιθανότατα κάποιο εξωτικό νησί της Καραϊβικής), θα έπαιρνε την προεδρική σουίτα του πιο υπερlux ξενοδοχείου, θα έτρωγε σα να μην υπήρχε αύριο και θα έκανε ότι πιο extreme δεν είχε τολμήσει ακομα (free fall, sky surfing, cliff diving , motorcycle racing, BASE jumping και οτιδήποτε πιο τρελό θα εκτόξευε την αδρεναλίνη του στα ύψη!) και ειδικά -αν επρόκειτο για άντρα) θα ολοκλήρωνε την εξωφρενική αυτή ημέρα με το απόλυτο σεξουαλικό όργιο χωρίς καμιά ηθική αναστολή και κανέναν φραγμό! Μια πραγματικά ζωντανή και γεμάτη μέρα, full στην εκτόνωση, την ασυδοσία και την κραιπάλη! Τι ασύλληπτη ηδονή!
Όμως, αν τελικά αυτή δεν ήταν η τελευταία σου μέρα;
Τότε μάλλον η επόμενη θα σε έβρισκε ολομόναχο, αφού κανείς γνωστός και φίλος δε θα σου μιλούσε! Άνεργο, με μηδαμινές πιθανότητες να σε προσλάμβανε κάποιος άλλος ύστερα απο το σκηνικό απείρου κάλλους που δημιούργησες την προηγούμενη μέρα, χωρίς ευρώ στη τσέπη αφού θα τα είχες ξοδέψει ολα στο νησί των ονείρων σου, τουλάχιστον 2 κιλά πάνω εξαιτίας του διατροφικού οργασμού και με ό,τι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα κυκλοφορεί απο τη νύχτα ακολασίας που πέρασες, στην καλύτερη περίπτωση σακατεμένο από τα extreme sport που σου είχαν καρφωθεί στο μυαλό και με την αστυνομία στο κατόπι σου για κάθε παραβιάση άρθρων του ποινικού κώδικα στην οποία υπέπεσες, αν βέβαια επιζούσες από όλο αυτό το ανεκδιήγητα σουρεάλ σκηνικό! Γιατί όλα αυτά θα ήταν αναμφισβήτητα φοβερά, με την προϋπόθεση όμως ότι όντως θα ήταν η τελευταία σου μέρα και άρα δε θα έπρεπε να υποστείς την επόμενη τις συνέπειες των παρορμητικών, απερίσκεπτων, παράνομων, ανήθικων, τρελών -αν και ομολογουμένως ένοχα απολαυτικών- πράξεων σου!
Εντούτοις, επειδή πιθανότατα θα συνεχίσεις να υπάρχεις και την επόμενη μέρα, την επόμενη φορά που κάποιος θα σου δώσει μια τετοια “ανεκτίμητη” συμβουλή, ξανασκέψου το κατά πόσο αξίζει να την εφαρμόσεις!
