Γράφει η Ελένη Καΐρη–Συγγραφέας, Σύμβουλος Αρμονίας του Χώρου (το ελληνικό φενγκ σούι)
Οι Απόκρηες, είναι μία πολύ σημαντική εορτή και έχουν την ρίζα τους στην αρχαία Ελλάδα.
Ξεκίνησαν από την ανάγκη του ανθρώπου να βγεί από την χειμερία νάρκη και να δημιουργήσει, εκ νέου, δυναμικά, όπως κάνει η Μητέρα Φύση, την άνοιξη. Οι άνθρωποι, θέλοντας να επισπεύσουν τον ερχομό της, καθιέρωσαν το έθιμο της Αποκρηάς για να συνδράμoυν την Φύση στην νέα της αφύπνιση, και να συλλειτουργήσουν. Η χαρά είναι τόσο μεγάλη, ώστε στολίζονται με κάθε λογιών κοστούμια, όπως κάνει η Φύση, με την πανδαισία των χρωμάτων και των αμέτρητων ποικιλιών που μας προσφέρει, και με χορούς και με τραγούδια υποδέχονται την άνοιξη.
Aποκρουστικές μάσκες δημιουργήθηκαν για να φοβίσουν και να διώξουν τον χειμώνα και τα κακά πνεύματα και να στρώσουν τον δρόμο για να περάσει ανεμπόδιστη η άνοιξη.
Σήμερα, ο εορτασμός των Απόκρεω έχει πάρει άλλη μορφή έχοντας, όμως, διατηρήσει στον ασυνείδητό μας κόσμο την αρχική αιτία της δημιουργίας τoυ. Γιορτάζουμε για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα, με την πληκτική ρουτίνα. Μπορούμε να μεταμορφωθούμε σε ό,τι θέλουμε, όπως μεταμορφώνεται η Φύση την άνοιξη, και να δείξουμε μία πτυχή του εαυτού μας, την οποία, ίσως, κρύβουμε, από φόβο μήπως δεν μας καταλάβουν ή και μας περιγελάσουν. Μπορούμε να ζήσουμε, έστω και για λίγο, το όνειρό μας, δίνοντας, έτσι, διέξοδο στο άγχος και σε προβλήματα, τα οποία, πιθανόν, να αντιμετωπίζουμε. Μπορούμε να διασκεδάσουμε και να εκδηλώσουμε το αστείρευτο κέφι μας και την αγάπη μας για την ζωή σε αποκρηάτικα γλέντια, με τρόπο, ο οποίος, ίσως, οι υποχρεώσεις μας και τα «πρέπει» ή η έλλειψη ανταποκρίσεως και κατανοήσεως, από το άμεσο και το έμμεσο περιβάλλον μας, δεν αφήνουν εύκολα να διοχετεύεται προς τα έξω.
Αυτές οι μεταμορφώσεις μας, «την τρελλή Αποκρηά», αυτό το ξέσπασμα κεφιού φέρνει την ισορροπία στην ρουτίνα και σε συνθήκες, πολλές φορές, αντίξοες. Είναι το αντίβαρο στην πλήξη και την ανία.
Η Αποκρηά, όμως, έχει ένα τέλος και πρέπει να επανερχόμαστε στην φυσιολογική μας κατάσταση, χωρίς, ωστόσο,να αφήνουμε την καθημερινότητα να μας κατακτά. Ας κρατάμε το κέφι της Αποκρηάς, ας είμαστε όλο τον χρόνο σαν τα παιδιά, τα οποία, χωρίς επίπλαστους ενδοιασμούς εξωτερικεύονται και εκφράζονται με σαγηνευτική αφέλεια και ειλικρίνεια.
Οι μάσκες, δεν πρέπει να υπάρχουν ως διάκοσμος μετά το τέλος της Αποκρηάς, όσο ωραίες κι’ αν είναι. Μετά την λήξη κάθε εορταστικής περιόδου, δεν πρέπει να κρατάμε τα στοιχεία, τα οποία την θυμίζουν, πρέπει να περνάμε στην ενέργεια της επομένης καταστάσεως για να έχουμε ισορροπία και αρμονία. Οι μάσκες κατά την διάρκεια των Απόκρεω, μας δίνουν την ευκαιρία να παίξουμε και να γελάσουμε.. Όμως, είναι προσωπεία, και όταν χρησιμοποιούνται εκτός εποχής, συμβολίζουν: ότι φοράμε προσωπείο. Πρέπει να προσέχουμε με τι διασκοσμούμε τους χώρους μας, για να έχουμε τα σωστά ερεθίσματα, τα οποία δραστηριοποιούν την ενέργεια στον εσωτερικό μας κόσμο και προσελκύουν την ανάλογη από το εξωτερικό μας περιβάλλον. Οι μάσκες, μπορεί να φέρουν στην ζωή σας ανθρώπους, οι οποίοι φορούν προσωπεία ή, ακόμα, να κάνουν εσάς να μην δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό, χωρίς να το συνειδητοποιείτε..Και όταν δεν είμαστε ο εαυτός μας, δεν μπορούμε να προσελκύσουμε αυθεντικούς ανθρώπους, χωρίς «μάσκες», ούτε να δημιουργούμε τις σωστές και τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την πορεία της ζωής μας, όπως μας αρμόζει και όπως την θέλουμε.
Η Ελένη Καΐρη είναι συγγραφέας των βιβλίων:
fengshui-η τέχνη του ευ ζην
Το ελληνικό φενγκ σούι
Το φενγκ σούι του έρωτα-Το ερωτικό ευ ζην
www.alphawaves.gr
