Είδαμε το “Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” στο Θέατρο Τέχνης

2526

Γράφει η Λένα Βασιλείου

Η οικονομική κρίση σε έχει γονατίσει; Είσαι απελπισμένος; Είσαι άνεργος και δεν βρίσκεις δουλειά; Δουλεύεις αλλά ο μισθός είναι ελάχιστος και δεν σου φτάνουν; Ή μήπως δουλεύεις και δεν πληρώνεσαι; Ε, τρέχα στο θέατρο τέχνης Κάρολος Κουν και δες την παράσταση “Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” του Ιταλού νομπελίστα Ντάριο Φο σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη.

Η αρχική ιστορία γράφτηκε το 1974 και είχε τίτλο “Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω” και το 2010 ο ίδιος ο συγγραφέας τη διασκεύασε προσθέτοντας τα νέα δεδομένα της οικονομικής κρίσης της Ιταλίας. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της καριέρας του αείμνηστου συγγραφέα , μια εξαιρετική κωμωδία, μια ανατρεπτική σάτιρα που προκαλεί μεν άφθονο γέλιο αλλά και που διεγείρει δε τον θεατή να απαντήσει σε κάποια σοβαρά ερωτήματα κοινωνικού περιεχομένου.

Θα γελάσεις βλέποντας την ιστορία δύο τίμιων, νομοταγών οικογενειών, που η οικονομική κρίση τους κάνει να… παρανομήσουν! Και όχι, δεν θα κλέψουν τράπεζα, ούτε σπίτια πλουσίων. Απλά οι γυναίκες, μην αντέχοντας πλέον να έχουν τα “προς το ζην” για το οικογενειακό τραπέζι, μπουκάρουν σε ένα σούπερ μάρκετ και φορτώνονται ό,τι βρουν δίνοντας το αντίτιμο που αυτές θεωρούν σωστό και όχι τις τιμές που αναγράφονται στα προϊόντα. Το συμβάν αυτό όμως πρέπει να μείνει κρυφό από τους συζύγους, καθότι σαν φτωχοί πλην τίμιοι, δεν θα το θεωρήσουν σωστό και θα βάλουν τις φωνές και επίσης κρυφό και από την αστυνομία, που κάνει έφοδο στα σπίτια για να βρει τα κλεμμένα προϊόντα από το σούπερ μάρκετ. Και έτσι, όπως καταλαβαίνεις θα αρχίσουν ευτράπελες καταστάσεις, αστείοι διάλογοι με ψέματα και δικαιολογίες για τα διάφορα “καλούδια” από το πλιάτσικο! Παράλογο, ορθολογισμός και απόλυτη ειρωνεία, εναλλάσσονται διαρκώς.

Οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες τους πολύ καλά και ιδιαίτερα ο Γιώργος Μακρής ως Τζιοβάνι, υποδύεται τέλεια την αφέλεια του ευκολόπιστου και την αδυναμία του ηθικά συμβιβασμένου απλού ανθρώπου. Ο Χρήστος Μαλάκης υποδύεται 3 διαφορετικούς χαρακτήρες, με διαφορά αυτή του μορφωμένου αστυνομικού που απεχθάνεται ένα κόσμο «από όρνεα, απατεώνες και απατημένους». Οι επαναστατημένες γυναίκες Κάτια Γέρου (Αντωνία) και Ερατώ Πίσση (Μαργαρίτα) προχωράνε την ιστορία με τα ψέματα που σκαρφίζονται και ο Πέτρος Σπυρόπουλος (Λουίτζι) είναι εκείνος που θα σπρώξει τον νομοταγή φίλο του Τζιοβάνι, να παρανομήσει και αυτός, μιας και του λέει πως το εργοστάσιο που δουλεύουν σύντομα θα κλείσει.

Οι μουσικές επιλογές, ο φωτισμός και το λαϊκό σπιτικό του σκηνικού βοηθούν με τον τρόπο τους να μπεις στην ιστορία και στο σπιτικό τους! Μια παράσταση που επισημαίνει την «ατομική αντίδραση» μιας και ο ένας μετά τον άλλο, οι ήρωες δηλαδή του έργου, υψώνουν το ανάστημα και τη φωνή διαμαρτυρίας τους. Γιατί η ζωή δεν είναι απλά επιβίωση…

“Κι όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στημένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους…”

 

“Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω” στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15