Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Τον Θάνο Τζήμερο δεν τον γνωρίζω προσωπικώς, ούτε γοητεύτηκα από τον προεκλογικό του λόγο, κάθε φορά που κατέβαινε υποψήφιος. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθούσα τις εκάστοτε παρεμβάσεις του, παρεμβάσεις που συνήθως προκαλούσαν κύκλο έντονων συζητήσεων, επειδή ακριβώς ήταν προκλητικές. Επί του προκειμένου τώρα. Εχθές το βράδυ περιδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο, την προσοχή μου ήλκυσε ένα άρθρο του στον ιστότοπο Capital.gr υπό τον τίτλο: «Ταμείο Δημοσιογράφων: μια παλιά, βρώμικη ιστορία….» και υπέρτιτλο: «Όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τους λόγους που απεργούν τα λαμόγια που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι.»
Ο Θάνος Τζήμερος είναι ένας θυμωμένος άνθρωπος και ο θυμός, δεν είναι κατά τη γνώμη μου καλός σύμβουλος, όμως αν ισχύουν αυτά που γράφει τότε ο θυμός του είναι εν μέρει δικαιολογημένος. Τι γράφει λοιπόν ο πρόεδρος του «Δημιουργία Ξανά»;
Πρώτον, ότι από τον Ιωάννη Μεταξά που έδωσε στην ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) το δικαίωμα να εκδώσει το Λαχείο Συντακτών έως τον ΣΥΡΙΖΑ που πέρασε τροπολογία για τον δανεισμό από τον ΕΦΚΑ (Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφαλίσεως) προς τον ΕΔΟΕΑΠ (Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικουρικής Ασφαλίσης Περιθάλψης) ποσού ύψους 10.000.000 ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες του, όλες οι κυβερνήσεις παρείχαν προνόμια στη λεγόμενη τέταρτη εξουσία.
Δεύτερον, ότι το αγγελιόσημο, ήτοι ο υποχρεωτικός φόρος 5% που επεβλήθη στις διαφημίσεις και τις μικρές αγγελίες (σ.σ .εξ’ ου και το όνομα) ήταν μία παραχώρηση του κατοχικής κυβερνήσεως Τσολάκογλου προς το Ταμείο των Δημοσιογράφων.
Τρίτον: Μετά την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς ,το αγγελιόσημο αυξήθηκε στο 15% επ ΄ωφελεία του Ταμείου Ασφαλίσεως του Διοικητικού Προσωπικού των Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, και η 21η Απριλίου έδωσε τον τελικό μπουναμά, αυξάνοντας το στο 20%, επαναλαμβάνω επί των διαφημίσεων και μικρών αγγελιών.
Τέταρτον: Με τον νόμο Κατρούγκαλου οι ιδιοκτήτες Μ.Μ.Ε. καταβάλλουν πλέον μόνο το 7,5% σε ασφαλιστικές εισφορές, έναντι 13,33% των υπολοίπων εργοδοτών.
Τελειώνοντας το άρθρο του Τζήμερου, έπεσα πάνω σε μία ανάρτηση του δημοσιογράφου Προκόπη Δούκα, ο οποίος σε έναν άλλο κυριολεκτικώς τόνο, διερωτάτο γιατί η κυβέρνηση μετά την κατάργηση του αγγελιοσήμου, δεν αντικατέστησε τον σημαντικό αυτό πόρο (σ.σ. στις χρυσές εποχές έφθανε τα 60.000.000 ευρώ) με κάποιον άλλο, πέραν των εργοδοτικών εισφορών. Το κείμενο του συνόδευε μία φωτογραφία των νεογέννητων διδύμων που γέννησε η
σύζυγος του, ευτυχές γεγονός που φεύ, δεν συνοδεύτηκε από την κάλυψη των εξόδων εκ του Ταμείου. Τον Προκόπη Δούκα τον γνωρίζω προσωπικώς και πάντοτε με έθελγε η ευγένεια του. Παρ’ότι διαφωνώ με αρκετές από τις δημόσιες τοποθετήσεις του, τον σέβομαι γιατί μου αρέσει ο τρόπος του.
Ευγένεια ή θυμός;
