Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Αναγιγνώσκω ότι θα αποφασισθεί στις 13 Μαρτίου από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο η τύχη του τηλεοπτικού σταθμού MEGA. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιχαίρουν με το ενδεχόμενο κλείσιμο του σταθμού, επαναλαμβάνοντας την αήθη φράση «καλά να πάθουν», αλλά και δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που έχουμε να πούμε δύο καλά λόγια για το Μεγάλο Κανάλι.
Ας μου επιτραπεί στο σημείο αυτό να αναφέρω την προσωπική μου εμπειρία, όπως περιγράφεται στο κεφάλαιο «Η τηλεόραση τρελαίνει» του βιβλίου «Ιστορίες ενός Παιδήλικα» (εκδόσεις Φερενίκη): «Το 1999 σε μία από τις επισκέψεις μου στην Αθήνα, συνάντησα όλως τυχαίως στην οδό Καψάλη τον Νίκο Χατζηνικολάου. Μετά τις απαραίτητες κοινωνικότητες, τον προσκάλεσα για φαγητό στο σπίτι που μοιραζόμουν με τον παιδικό μου φίλο Σάκη Κεχαγιόγλου. Πράγματι, ο Νίκος και η σύζυγός του Έλενα Κατρίτση ήλθαν μετά από λίγες ημέρες και το θαυμάσιο εκείνο δείπνο απετέλεσε την αφετηρία για τη μελλοντική μας επαγγελματική συνεργασία. Χωρίς να είμαι ευρέως γνωστός στο ελληνικό κοινό, ήμουν από τους ελάχιστους Έλληνες δημοσιογράφους που έκαναν διεθνή καριέρα. Ο τοίχος της ματαιοδοξίας με τις φωτογραφίες με βασιλιάδες, πρίγκιπες και αστέρες του Χόλυγουντ, τον οποίο αντίκρισε το ζεύγος, πιστοποιούσε του λόγου το αληθές. Το τηλεφώνημα του διευθυντή ειδήσεων κι ενημερώσεως του MEGA δεν άργησε. Η ιδέα που μου πρότεινε δεν ήταν καινούρια. Είχε προηγηθεί η εκπομπή Rich and Famous στην Αμερική, ένα κόνσεπτ που διασκεύασε στην ελληνική πραγματικότητα η Άννα Δρούζα με το Κάτσε Καλά. Το MEGA ήθελε να εντάξει στο πρόγραμμά του μία αντίστοιχη εκπομπή. Θα επιθυμούσα να την παρουσιάσω με την Έλενα; Η πρόταση ήταν δελεαστική. Το γαλλικό όνειρο είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Η οικογένεια που είχα δημιουργήσει στο Παρίσι είχε διαλυθεί. Η καθημερινή μου ζωή στη γαλλική πρωτεύουσα είχε πάρει διαστάσεις ρουτίνας, ενώ στα επαγγελματικά, παρά τις αποκλειστικότητες στο Paris Match, επικρατούσε η ίδια στασιμότης. Παραλλήλως, ο δεσμός μου με μία Ελληνίδα, την Τίνα Δασκαλαντωνάκη, με βοήθησε να επανακαλύψω τις χαρές του ήλιου και της θάλασσας της χώρας μου. Δεν είναι άνευ σημασίας ότι η οικογένεια της φίλης μου είχε ξενοδοχεία».
Η συνεργασία μου με το MEGA διήρκεσε δύο χρόνια και δύο μήνες, και ανεξαρτήτως των λόγων παραιτήσεώς μου, από μία εκπομπή που είχε υψηλότατη τηλεθέαση (ένα εκατομμύριο ζευγάρια μάτια μάς έβλεπαν κάθε Σάββατο), η γεύση που κρατώ είναι γλυκιά, τόσο για το υψηλό επίπεδο των συντελεστών όσο και για την ποιότητα του τελικού προϊόντος.
Η τωρινή εικόνα των απλήρωτων εργαζομένων του MEGA που έχουν κατασκηνώσει έξω από τη Motor Oil και η μελλοντική ίσως, του μαύρου στο κανάλι, θα ήταν άδικο να είναι οι μόνες που θα κρατήσουμε στη μνήμη μας
