Ο Λούκα Γκουαντανίνο παρουσίασε στις Κάννες την ταινία του μεσαίου μήκους «The Staggering Girl», μία συμπαραγωγή με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Οίκου Valentino, Πιερπάολο Πιτσόλι, ένα αφιέρωμα στην ενέργεια και τη γοητεία των γυναικών.
Ο κινηματογράφος συναντά τη μόδα και την υψηλή ραπτική σε μια ιστορία ανάμεσα στη Ρώμη και τη Νέα Υόρκη, ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τη μνήμη και το όνειρο που αφηγείται τη σχέση μιας ηλικιωμένης μητέρας (Μάρθε Κέλερ) και της κόρης της (Τζούλιαν Μουρ). Πολυτέλεια, έκρηξη χρωμάτων στα κοστούμια και ατμόσφαιρα στο πνεύμα του Ντέιβιντ Λιντς συνθέτουν την ταινία που επιλέχθηκε για το δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών, το παράλληλο τμήμα του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.
Στην ταινία, ο Λούκα Γκουνταντίνο αξιοποίησε δημιουργίες του Valentino σαν να ήταν ένα λογοτεχνικό κείμενο.
«Ο κινηματογράφος είναι ένα μεγάλο πάθος μου, η δύναμη της αφήγησης βρίσκεται πίσω από κάθε συλλογή» ανέφερε ο Πιερπάολο Πιτσόλι, που σχεδίασε τα κοστούμια της ταινίας. Δεν με ενδιαφέρει η μόδα απλά και μόνο σε σχέση με τα εκλεκτά ρούχα, πρέπει να λένε κάτι προσωπικό. Η δημιουργία συλλογών είναι σαν να κάνεις μια ταινία: δημιουργούνται χαρακτήρες, κοστούμια, μουσική και ατμόσφαιρα. Η μόδα είναι σαν μια εσωτερική ταινία».
Στον πυρήνα της ταινίας «The Staggering Girl» είναι η γυναικεία δύναμη «αυτή είναι η πτυχή που με προσέλκυσε σε αυτό το έργο» – είπε η Τζούλιαν Μουρ, και πρόσθεσε: «η σχέση μεταξύ των γυναικών…, μου άρεσε η ιδέα της οικειότητας και της γυναικείας φιλίας, ασυνήθιστη στον κινηματογράφο, οι άνδρες συνήθως παίρνουν κάθε είδους ρόλους».
Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός βρέθηκε μπροστά σε μια πολύ πλούσια γκαρνταρόμπα. «Είναι η πρώτη φορά που είχα ρούχα οποιουδήποτε χρώματος» ανέφερε και θυμήθηκε όταν σε ηλικία 17 ετών αγόρασε το πρώτο της σοβαρό φόρεμα: «Δούλευα στη Γερμανία ως ταμίας και είχα δει ένα μαύρο φόρεμα σε ένα κατάστημα, η μητέρα μου δεν μου το αγόρασε επειδή είπε ότι ήταν πολύ σοφιστικέ για την ηλικία μου. Μια μέρα επέστρεψα στο σπίτι με το φόρεμα και στη μητέρα μου είπα: “Το αγόρασα με τα χρήματά μου”».
Στην ταινία παρουσιάζονται τέσσερις συλλογές υψηλής ραπτικής του οίκου Valentino. «Πάντα αγαπούσα τον κινηματογράφο και ονειρευόμουν να γίνω σκηνοθέτης. Όταν ανακάλυψα τη μόδα και τη δύναμή της να αφηγείται , αποφάσισα να γίνω σχεδιαστής. Για μένα ήταν η φυσική εξέλιξη ενός ονείρου» τόνισε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Valentino.
Στην υπόθεση του έργου, η Φραντσέσκα (Τζούλιαν Μουρ) είναι συγγραφέας και κόρη διάσημης ζωγράφου (Κέλερ και Γοθ σε αναδρομές). Αν και απομονώνεται για να γράψει, βρίσκει τον εαυτό της να αποσπάται από ψιθύρους που μεταφέρονται μέσα από τους τοίχους και τα ανοίγματα στο διαμέρισμά της, οι οποίοι περιγράφουν την αγάπη μιας νεαρής γυναίκας. Η ιστορία αφορά μια μυστηριώδη φιγούρα, η οποία πάντοτε καταφέρνει να ξεφύγει από τη Φραντσέσκα.
