Γράφει η Στεφανία Καποδίστρια
Έχουν περάσει περίπου 15 χρόνια από τη στιγμή που το πρώτο μου αγόρι είπε τη μαγική φράση που λένε πάντα στο τέλος της ταινίας και μετά φιλιούνται, ενώ γύρω τους χειροκροτούν άγνωστοι, πάρα πολύ ενθουσιασμένοι, επειδή οι δικές τους ζωές είναι χάλια: Το σ’ αγαπώ. Στην πραγματικότητα δηλαδή δεν μου την είπε, μου την έγραψε σε μια κάρτα που μου χάρισε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου μαζί με μια σοκολάτα και ένα αρκουδάκι, γιατί εκείνα τα χρόνια πέρα απο το ότι δεν ήξερε κανείς μας τι σημαίνει σεξ, ήμασταν και πάρα πολύ πρωτότυποι. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε: ταχυκαρδία, κομμένα γόνατα, ανακατωσούρα, ζαλάδα και η αιώνια ερώτηση «τώρα πρέπει να το πω κι εγώ;»
Δεν είναι ότι δεν ήξερα αν τον αγαπάω. 28 ωριαίες απουσίες, 1 ωριαία αποβολή, 33 τσακωμοί με τον πατέρα μου επειδή άργησα να γυρίσω γιατί φιλιόμουν μαζί του κάτω απο το σπίτι για 2,5 ώρες και 5 ώρες ύπνου κάθε βράδυ γιατί μιλούσαμε στο τηλέφωνο ασταμάτητα. Οι αριθμοί μιλάνε απο μόνοι τους, υπήρχε αγάπη απο αυτές τις εφηβικές που βλέπεις στις ταινίες που είναι τα δύο πανέμορφα πιτσιρίκια και κάνουν ποδήλατο ερωτευμένοι και γελαστοί, με τη διαφορά ότι ο δικός μου φορούσε σιδεράκια κι εγώ δεν ήξερα να κάνω ποδήλατο. Αλλά τη στιγμή που έπρεπε να το δηλώσω, να πω αυτό το «κι εγώ σ’ αγαπάω» κόλωσα και άρχισα να αναρωτιέμαι αν είμαι έτοιμη λες και ήμουν κοτόπουλο στη γάστρα. Η κατάσταση φυσικά δεν έγινε καλύτερη με τα χρόνια και επαναλήφθηκε και με άλλο γκομενάκι, με το οποίο ήμασταν ερωτευμένοι του θανατά και όταν μετά από μια άκρως ρομαντική συζήτηση υπήρξε αυτή η άβολη σιωπή, αυτό το κενό, αυτή η στιγμή που κοιτιέσαι στα μάτια και λες την απαγορευμένη φράση, εμείς κοιταζόμασταν, δεν το έλεγε κανείς από τους δύο πρώτος και τελικά μείναμε έτσι, χωρίς να μιλάμε, σαν συνομιλία στο skype που έχει κολλήσει…
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά άτομα για τα οποία η φρασούλα αυτή είναι κίνδυνος-θάνατος και που μαζί με εμένα δεν ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να την ξεστομίσουν ενώ, για παράδειγμα, έχουν πει άνετα “σ’ αγαπώ” σε πωλήτρια παπουτσιών που βρήκε το τελευταίο 36άρι και σε ντιλιβερά που έφερε την παραγγελία 20 λεπτά νωρίτερα από τον προσδοκώμενο χρόνο αναμονής! Το αστείο είναι ότι τις περισσότερες φορές αυτό δε σημαίνει ότι τα άτομα αυτά είναι ανίκανα να αγαπήσουν αλλά το αντίθετο: ότι αργούν να το ξεστομίσουν ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν το πόσο σημαντική είναι αυτή η λέξη και ότι εκτιμούν και αναλύουν πολύ το διάστημα που υπάρχει μεταξύ του «μου αρέσεις» και του «σ’ αγαπώ».
Οπότε τι κάνετε με μια τέτοια περίπτωση; Έρευνες λένε ότι θα πρέπει τα άτομα που δυσκολεύονται με αυτές τις λεκτικές εκδηλώσεις αγάπης να λιθοβοληθούν δημόσια, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ενώ απέναντι τους ποζάρουν ζευγαράκια για σέλφι με χάσταγκ #ILoveUs. Άλλοι πάλι λένε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ερωτεύονται με την πρώτη ματιά και άλλοι που ερωτεύονται με πολλές ματιές, πολλά ξενύχτια, επιλέγοντας κάθε βήμα που έκαναν και κάθε λέξη που είπαν πολύ προσεκτικά. Και κατά τη γνώμη μου, κανείς απο όλους τους παραπάνω δεν κάνει λάθος.
Το μόνο λάθος είναι να πιστεύει κάποιος ότι το σ’ αγαπώ είναι ο μόνος τρόπος και η μόνη λέξη που μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει για να δείξει σε κάποιον άλλον την αγάπη του ενώ υπάρχουν άλλες χιλιάδες τρόποι και λέξεις.
Όταν σου λέει να βάλεις τη ζώνη σου, όταν σημειώνει τον αριθμό του ταξί με το οποίο φεύγεις, όταν σου κρατάει το χέρι για να περάσετε το δρόμο μαζί, όταν ξυπνάει το πρωί και σου φτιάχνει καφέ, όταν σου λέει «φάτο εσύ το υπόλοιπο δεν θέλω άλλο», όταν σου κουβαλάει την ροζ longchamp για να μην κουράζεσαι, όταν σε ρωτάει πόσες ώρες κοιμήθηκες, όταν σε μαλώνει που στεναχωριέσαι με μικροπράγματα και όταν σου θυμίζει να πάρεις κλειδιά, τότε μάλλον σου λέει το πιο μεγάλο “σ’ αγαπώ” του κόσμου. Απόλαυσε το.
πηγή: savoirville.gr
