Η πλειοψηφία των γυναικών με πρώιμου σταδίου καρκίνο του μαστού θα μπορούν στο άμεσο μέλλον να αποφεύγουν την υποβολή τους σε χημειοθεραπεία χάρη στα αποτελέσματα ενός γονιδιακού τεστ.
Στο ελπιδοφόρο αυτό συμπέρασμα καταλήγει αμερικανική μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας στο Σικάγο και ταυτόχρονα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine.
Η έρευνα έγινε από ομάδα του Αντικαρκινικού Κέντρου Albert Einstein στη Νέα Υόρκη σε δείγμα 6,711 γυναικών και κατάληξε στο συμπέρασμα ότι το ήδη διαθέσιμο γονιδιακό τεστ Oncotype DX μπορεί να εντοπίσει τις γυναίκες που χρειάζονται χημειοθεραπεία αποκλείοντας εκείνες που δεν χρειάζονται.
Το τεστ εστιάζει στην αναζήτηση 21 ξεχωριστών γονιδίων στα καρκινικά κύτταρα του μαστικού όγκου και καταλήγει σε ένα σκορ πρόγνωσης του πως ο καρκίνος θα εξελιχθεί τα επόμενα δέκα χρόνια. Βάσει των ευρημάτων οι θεράποντες γιατροί μπορούν να αποφασίσουν για την μετεγχειρητική ανάγκη χημειοθεραπείας.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η χημειοθεραπεία μπορεί να αποφευχθεί στο 70% περίπου των γυναικών όταν η εφαρμογή της είναι κατευθυνόμενη από το τεστ. Άρα περιορίζοντας τη χημειοθεραπεία στο 30% των γυναικών μπορούν να προβλέψουμε καλύτερα το όφελος της», εξήγησε κατά την παρουσίαση της έρευνας ο Δρ Τζοζεφ Σπαρανο, διευθυντής Κλινικών Ερευνών του Αντικαρκινικού Κέντρου Albert Einstein και συγγραφέας της.
Το Oncotype DX χρησιμοποιείται ήδη από τους ογκολόγους στην λήψη της κατάλληλης θεραπευτικής απόφασης μετά τη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου.
Για τις γυναίκες των οποίων οι όγκοι έχουν χαμηλό σκορ στο Oncotype DX, δηλαδή 1 έως 10 ή υψηλό (26-100) οι αποφάσεις για την χημειοθεραπεία μετά το χειρουργείο είναι ξεκάθαρες. Το χαμηλό σκορ σημαίνει ότι μπορούν να υποβληθούν σε ορμονική αγωγή για την αποτροπή της εξάπλωσης του καρκίνου, ενώ το υψηλό σκορ ότι πρέπει επιπροσθέτως της ορμονοθεραπείας να υποβληθούν και σε χημειοθεραπεία.
Αλλά πριν τη νέα μελέτη «επικρατούσε αβεβαιότητα για το ποια είναι η καλύτερη θεραπεία για τις γυναίκες με ενδιάμεσο σκορ (11-25)», εξήγησε ο Δρ Σπαρανο και πρόσθεσε ότι «η έρευνα σχεδιάστηκε για να απαντήσει ακριβώς σε αυτό το ερώτημα και παρέχει πλέον μια ξεκάθαρη απάντηση».
Οι 6,711 γυναίκες είχαν καρκίνο του μαστού, πρώιμου σταδίου HER2-αρνητικό με ορμονοθετικό υποδοχέα και αρνητικό μασχαλιαίο όζο. Όλες είχαν επίσης ενδιάμεσο σκορ στο Oncotype DX.Είτε υποβλήθηκαν μόνο σε ορμονοθεραπεία, είτε σε συνδυασμό ορμονικής αγωγής με χημειοθεραπεία.
Μετά από 7,5 χρόνια ιατρικής παρακολούθησης, οι ερευνητές δεν εντόπισαν κανένα όφελος από την προσθήκη της χημειοθεραπείας, ως προς τη συνολική επιβίωση, την ελεύθερη νόσου επιβίωση ή την εξάπλωση του καρκίνου πέραν του μαστού.
Μόνο σε μια μικρή υποομάδα προέκυψε όφελος από τη προσθήκη της χημειοθεραπείας, και επρόκειτο για όσες είχαν σκορ 16-25 και ήταν 50 ετών και νεότερες.
Σε ξεχωριστή ανάλυση, η ορμονική θεραπεία μόνη της φάνηκε να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της εξάπλωσης του καρκίνου στις γυναίκες με σκορ κάτω από 10. Και σε όσες είχαν σκορ πάνω 26 ή και πάνω απ’ αυτό, το 13% τελικά εκδήλωσε μεταστατικό καρκίνο του μαστού, παρά τον συνδυασμό ορμονοθεραπείας και χημειοθεραπείας.
Βάσει αυτών των ευρημάτων η επιστημονική ομάδα του Αντικαρκινικού Κέντρου Albert Einstein καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η χημειοθεραπεία δεν είναι αναγκαία σε γυναίκες 50 ετών και άνω με τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου και σκορ κάτω από 26 στο τεστ Oncotype DX. Αυτό περιλαμβάνει περίπου το 85% των γυναικών με καρκίνο του μαστού σε αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Για τις γυναίκες 50 ετών και κάτω, η χημειοθεραπεία δεν είναι αναγκαία για εκείνες με σκορ κάτω από 16, το 40% δηλαδή των γυναικών με καρκίνο μαστού αυτής της ηλικιακής ομάδας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
