Είναι γνωστό πως το καλοκαίρι στην πόλη δεν περνάει χωρίς θερινό σινεμά. Η Αθήνα, πρωτεύουσα με πολλούς τέτοιους κινηματογράφους, οι οποίοι μάλιστα φέτος αυξήθηκαν, προσφέρεται για βραδιές μπροστά στη μεγάλη οθόνη, αρκεί βέβαια να υπάρχει και η κατάλληλη ταινία. Σε ένα σχετικά ήσυχο κινηματογραφικό καλοκαίρι και με τα θερινά αυτές τις μέρες σιγά σιγά να αδειάζουν μαζί με την υπόλοιπη πόλη, διαλέγουμε τις καλύτερες ή εκείνες τις ταινίες που μας έκαναν εντύπωση από όσα είδαμε τους τελευταίους δυόμισι μήνες – πολλές από αυτές μπορεί κανείς ακόμα να τις βρει στις αίθουσες.
Ξεκινώντας από τις αρχές Ιουνίου, το θέρος μπήκε… ασπρόμαυρο, με το υπέροχο «1945» του Ούγγρου Φέρενς Τόροκ να μας ταξιδεύει στην επαύριο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για να αναδείξει με στυλ μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές της σύγχρονης ιστορίας της χώρας του. Ο ορισμός του άρτιου αποτελέσματος με τη μέγιστη λιτότητα των μέσων. Από την Ουγγαρία του 1945 στην Αμερική του σήμερα, με την ιδιαίτερη ιστορία ενηλικίωσης του «Με αγάπη, Σάιμον», ταινία η οποία, αν και απλώς συμπαθητική κινηματογραφικά, είναι σημαντική διότι σηματοδοτεί τη στροφή τής –παραδοσιακά συντηρητικής– αμερικανικής teen movie προς την κατεύθυνση της ανεκτικότητας.
«Δέκα ύποπτοι για φόνο», κινηματογραφική μεταφορά ενός από τα λιγότερο γνωστά έργα της Αγκαθα Κρίστι.
Συνέχεια με ένα από τα βαριά πυροβολικά του φετινού καλοκαιριού και όσον αφορά τις εισπράξεις. Οι «Απίθανοι 2» τα πήγαν εξαιρετικά τόσο στο εγχώριο όσο και στο παγκόσμιο box office, με το animation της Pixar να είναι επίσης εξόχως διασκεδαστικό ακόμη και για τον ενήλικο θεατή. Τα 14 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι το σίκουελ άξιζαν τον κόπο. Κι από μια παιδική ταινία, πάμε στα ίδια τα παιδιά και συγκεκριμένα στη μικρή Φρίντα, πρωταγωνίστρια του «Ενα αξέχαστο καλοκαίρι», του πιο τρυφερού φιλμ των τελευταίων μηνών. Με καταλανική ταυτότητα και γνήσιο συναίσθημα, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Κάρλα Σιμόν είναι μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς συνολικά.
Ο Ιούλιος μπήκε με Αγκαθα Κρίστι και μια αναπάντεχα άρτια μεταφορά ενός από τα λιγότερο γνωστά μυθιστορήματά της («The Crooked House»), με το «Δέκα ύποπτοι για φόνο». Το πηγαίο βρετανικό φλέγμα και οι δολοφονικές ατάκες ξεχωρίζουν εδώ, μαζί με το σκοτεινό φινάλε που διαφέρει από τα περισσότερα γραπτά της Βρετανίδας συγγραφέως. Η πιο ενδιαφέρουσα ωστόσο ταινία τού μέχρι τώρα καλοκαιριού ήρθε μία εβδομάδα μετά, με την «Αμερικανική ληστεία». Δύο νεαροί φίλοι, μπαφιασμένοι από τη βαρετή καθημερινότητα των μεσοαστικών προαστίων, βάζουν μπρος το σχέδιο για μια θεοπάλαβη ληστεία. Ο Μπαρτ Λέιτον κινηματογραφεί με υποδειγματικό ρυθμό, παρεμβάλλοντας συνεντεύξεις με τους αληθινούς πρωταγωνιστές και χτυπώντας διάνα στο μαλακό υπογάστριο ενός παντελώς στρεβλωμένου αμερικανικού ονείρου. Επόμενη στάση, στα γειτονικά Σκόπια και στο «Μυστικό συστατικό», ένα γλυκόπικρο φιλμ που ξεκινάει από τις θεραπευτικές ιδιότητες της μαριχουάνας για να προχωρήσει στον κοινωνικό σχολιασμό και να μας συστήσει μια χώρα για την οποία συζητάμε σχεδόν καθημερινά, όμως μάλλον ελάχιστα γνωρίζουμε. Για το κλείσιμο αυτής της άτυπης οκτάδας έχουμε σίγουρα την πιο ταιριαστή με την εποχή ταινία: οι «Καλοκαιρινές νύχτες», του Ελάιζα Μπάινουμ, ξεχειλίζουν από ζέστη, εφηβικές ορμόνες και απελπισμένη θέληση για περιπέτεια. Με τον εξαιρετικό Τιμοτέ Σαλαμέ στον κεντρικό ρόλο και μπόλικα ναρκωτικά στο πορτ-μπαγκάζ, το φιλμ μάς ρίχνει στα βαθιά των ’90s χωρίς σωσίβια, πυξίδα ή σοβαρή (κινηματογραφική) λογική. Απλώς λαχταριστό.
Τι λένε οι αριθμοί
Εκτός από την… ποιότητα, πάντως, υπάρχουν και οι αριθμοί. Με το παγκόσμιο box office να παρουσιάζει μικρή πτώση τον Ιούλιο, όμως συνολικά να κινείται σταθερά ανοδικά σε σχέση με πέρυσι, το φετινό καλοκαίρι έφερε μπόλικα κέρδη στα μεγάλα στούντιο, με αιχμή του δόρατος φυσικά την Ντίσνεϊ. Οι καινούργιοι «Απίθανοι» έφτασαν το 1,1 δισ. δολάρια σε εισπράξεις, ενώ κάτι λιγότερο από μισό δισ. συγκέντρωσε και το κομίστικο «Ο Ant-Man και η Σφήκα». Πρωταθλητής του καλοκαιριού, πάντως, μέχρι στιγμής –και μάλλον θα παραμείνει– είναι το «Jurassic World: Το βασίλειο έπεσε», με τα περισσότερα από 1,2 δισ. δολάρια να αποδεικνύουν ότι οι ψηφιακοί δεινόσαυροι συναρπάζουν ακόμη.
Πηγή: Η Καθημερινή, ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΧΑΡΜΠΗΣ
