Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Μία φορά τον μήνα τηλεφωνώ στην Καίτη για ραντεβού. Ποια είναι η Καίτη; Καλή ερώτηση. Είναι η κομμώτριά μου, ή μάλλον, για να το θέσω πιο ανδροπρεπώς, η κυρία που με κουρεύει. Αλβανικής καταγωγής, ήλθε στην Ελλάδα με τον σύζυγό της μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Χότζα. Άνοιξε ένα κομμωτήριο στην Καλλιθέα, εις το οποίο εσχηματίσθηκαν αμέσως ουρές λόγω του χαρίσματός της στην τέχνη της κομμωτικής, διότι περί τέχνης πρόκειται. Εν μέσω κρίσεως, η Καίτη απεφάσισε να μεταφέρει την έδρα της στο Κολωνάκι. Τι να κάνουν οι δύσμοιρες πελάτισσες από την Καλλιθέα, έπαιρναν τον ηλεκτρικό, το λεωφορείο ή το Ι.Χ. τους και ανηφόριζαν έως τις υπώρειες του Λυκαβηττού. Παραλλήλως, νέοι πελάτες, όπως η ημετέρα ταπεινότης, προσετίθεντο από την νέα γειτονιά, αφού η Καίτη είχε το καλό γούστο να ανοίξει το κομμωτήριό της απέναντι από το σπίτι μου.
Οποία έκπληξις με περίμενε όταν στο χθεσινό, καθιερωμένο τηλεφώνημα για ραντεβού – διότι ακόμη κι αν χτενίζει, η Καίτη απαντά πάντοτε η ίδια στο κινητό– απήντησε η ανιψιά της. Μου ανήγγειλε με τρεμάμενη φωνή ότι η θεία της μόλις είχε εισαχθεί στο χειρουργείο για αφαίρεση όγκου στον εγκέφαλο. Αφού της εξέφρασα τις ευχές μου για ταχεία ανάρρωση, έκλεισα το τηλέφωνο προβληματισμένος. Τόσο για την στενόχωρη είδηση, όσο και για το ενδεχόμενο, λόγω του βαρύτατου περιστατικού, να στερηθώ τις υπηρεσίες της Καίτης επί μακρόν. Τον ράφτη, τον κουρέα –εν προκειμένω την κομμώτρια– και την ποδοσφαιρική σου ομάδα δύσκολα τα αλλάζεις.
Επειδή η κώμη μου άρχισε να μοιάζει με αυτήν του Κριστιάν Καρεμπέ, ανεζήτησα εις τον στενό φιλικό μου κύκλο εναλλακτικές προτάσεις. Εις εξ αυτών, σκηνοθέτης στο επάγγελμα, μου μίλησε για ένα ανδρικό κουρείο επί της οδού Αμερικής. Τι να κάνω, με βαρεία την καρδία, διότι πιο εύκολα αποκτάς νέα συνήθεια παρά διακόπτεις μία παλαιά, έσυρα το σαρκίον μου έως το «Don» – μη γελάσετε, αυτό είναι το όνομα του κουρείου.
Παρατήρηση πρώτη: Το μέρος ήταν γεμάτο. Παρατήρηση δεύτερη: Πλην της ρεσεψιονίστ, δεν υπήρχαν γυναίκες. Παρατήρηση τρίτη: Κατά την διάρκεια της αναμονής, ξεφύλλισα ένα περιοδικό που απευθύνεται μόνον στα μπαρμπέρικα, με αριθμό διαφημίσεων που θα ζήλευε το «Life & Style» επί εποχής Γιάννας Αγγελοπούλου. Παρατήρηση τέταρτη: Ο νεαρός που με έλουσε διαβάζει την «Εστία», που του την δίνει ένας πελάτης του όταν τον κουρεύει, και την θεωρεί την καλύτερη εφημερίδα της χώρας. Παρατήρηση πέμπτη: Για όσους εξ ημών μεγαλώσαμε στα κουρεία, πριν επέλθει το «τσουνάμι» των κομμωτηρίων, η αίσθησις του «Don», εκτός από νοσταλγική, είναι αναζωογονητική.
Το έλεγε άλλωστε και ο Λυσίας: «Έκαστος γαρ υμών είθισται προσφοιτάν ο μεν προς μυροπώλιον, ο δε προς κουρείον […]». Γιατί, καθένας από σας έχει συνηθίσει να συχνάζει άλλος σε μυροπωλείο, άλλος σε κουρείο […].
ΥΓ. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Κατεβαίνοντας από την σκάλα στην Αθηναϊκή Λέσχη διεπίστωσα ότι υπάρχει κουρείον για τα μέλη στον ημιώροφο.
- Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ
