Πολυσυλλεκτική, τουλάχιστον όσον αφορά τον ευρωπαϊκό Νότο, μπορεί να χαρακτηριστεί η κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινά σήμερα, με παραγωγές από την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, αλλά και την Ελλάδα να συνυπάρχουν στο «μενού». Η σημαντικότερη από αυτές είναι τα «Μικρά βήματα» (***), μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία αφιερωμένη στη συμπόνια και στο αθέατο –πολύτιμο όμως– έργο που συντελείται γύρω μας καθημερινά, χωρίς σχεδόν κανείς να το γνωρίζει. Η Κλερ (Κατρίν Φροτ) είναι μια χαρισματική μαία. Στη μικρή κλινική όπου εργάζεται βοηθά τις γυναίκες να φέρουν στον κόσμο τα παιδιά τους, προσφέροντας πηγαία αγάπη και ασφάλεια. Μια μέρα ωστόσο θα λάβει ένα απρόσμενο τηλεφώνημα από την Μπεατρίς (Κατρίν Ντενέβ), πρώην ερωμένη του πατέρα της, η οποία πάσχει από καρκίνο.
Δύο σπουδαίες Γαλλίδες ηθοποιοί ενώνουν τις δυνάμεις τους, υποδυόμενες εκ διαμέτρου αντίθετες γυναίκες: Από τη μία η συγκρατημένη και μυαλωμένη Κλερ, έτοιμη πάντα να προσφέρει στους άλλους, και από την άλλη η επιπόλαιη και εγωίστρια Μπεατρίς, έρμαιο των παθών και του συναισθηματισμού της. Το δέσιμο μεταξύ τους δεν είναι εύκολο, όμως θα τις βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τα ξεχωριστά προβλήματά τους και τελικά να συνειδητοποιήσουν κάτι για την αξία της ζωής. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μαρτέν Προβόστ πλάθει ζωντανούς χαρακτήρες και επωφελείται από τη στακάτη ερμηνεία, ειδικά της Ντενέβ, η οποία προσφέρει αβίαστα ένα σεμινάριο ισορροπίας ανάμεσα στο δράμα και στην κωμική ελαφράδα.
Η δεύτερη γαλλική ταινία της εβδομάδας είναι το «Ολα όσα αγαπήσαμε» (**½), βασισμένη στη νουβέλα «Mal di pietre» της Milena Agus. Εκεί η Μαριόν Κοτιγιάρ υποδύεται την Γκαμπριέλ, μια νεαρή χωριατοπούλα που ονειρεύεται να βρει την αληθινή αγάπη. Κάτι τέτοιο εκείνη την εποχή (δεκαετία 1950) θεωρείται έως και σκανδαλώδες, οπότε οι γονείς της την προξενεύουν, με συνοπτικές διαδικασίες, στον Χοσέ, έναν έντιμο και καλόκαρδο χτίστη. Σύντομα ωστόσο, λόγω ενός προβλήματος στα νεφρά, η Γκαμπριέλ θα μεταφερθεί σε κάποιο σανατόριο των Αλπεων, όπου θα γνωρίσει και θα ερωτευθεί έναν βετεράνο τραυματία του πολέμου της Ινδοκίνας.
Η αφήγηση της ιστορίας έχει κάτι το επικό, αν και το θέμα της αληθινής αγάπης είναι ίσως το πιο πολυκαιρισμένο της κινηματογραφικής παραγωγής. Σε κάθε περίπτωση, το φιλμ είναι καλογυρισμένο, με ανατροπές που φτάνουν ώς το τέλος (αν και ίσως όχι πολύ πειστικά), ενώ η Κοτιγιάρ παίρνει πάνω της το μεγαλύτερο δραματικό βάρος.
Από την Ελλάδα τώρα και την Κλειώ Φανουράκη, στην πρώτη της μεγάλου μήκους προσπάθεια, μας έρχεται ένας «ύμνος» στις ομορφιές και στις συγκινήσεις της Κρήτης. Το «Ξα μου» (**½), που στην ντόπια ιδιόλεκτο σημαίνει «εξουσία μου – κάνω αυτό που πιστεύω», έχει για πρωταγωνιστή του έναν ξενοφερμένο της Κρήτης, τον Τζόνι (Γιώργος Χωραφάς), οικογενειάρχη, πρώην διευθυντή ξενοδοχείου, που βρίσκεται χαμένος κάπου ανάμεσα στους εφιάλτες της ανεργίας και στο πάθος του για τον τζόγο. Η έξοδος από το τέλμα θα διαφανεί μόνο όταν εκείνος αρχίζει να συναναστρέφεται τους ντόπιους και σιγά σιγά να παίρνει δύναμη από το απόθεμα της κρητικής γης.
Η Φανουράκη, ολοφάνερα οδηγημένη από το πάθος και την αγάπη για τον τόπο της, επιτυγχάνει να δώσει μερικές αυθεντικές –και μαζί πανέμορφες– εικόνες, τις οποίες όσοι έχουν περιηγηθεί την Κρήτη ήδη γνωρίζουν. Παρ’ όλα αυτά παρασύρεται κάπως, με αποτέλεσμα το φιλμ να μοιάζει πού και πού με εκστρατεία τουριστικής προώθησης, χάνοντας τον (ούτως ή άλλως χαλαρό) σεναριακό προσανατολισμό του.
Κυκλοφορούν ακόμη δύο ανάλαφρες κωμωδίες, προορισμένες κατευθείαν για το θερινό σινεμά: στο «Ο γιατρός έχει τρεχάματα» (**) ο σπουδαίος Τόνι Σερβίλο («Τέλεια ομορφιά») υποδύεται έναν ψυχίατρο που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τον «τρόμο» της γυμναστικής, ύστερα από ένα προειδοποιητικό καρδιακό επεισόδιο. Θα βρει βοήθεια στο πρόσωπο της νεαρής Κλαούντια, μιας παρορμητικής personal trainer, που θα τον βοηθήσει να μετρήσει αλλιώς τη ζωή του.
Από την άλλη, η ισπανική κωμωδία «Είναι για το καλό σου» (**) μας συστήνει τρεις ιδιαίτερους… κουνιάδους, οι οποίοι συμμαχούν προκειμένου να απαλλάξουν τις πολυαγαπημένες τους κόρες από τους ακατάλληλους (σύμφωνα πάντα με τους ίδιους) φίλους τους.
Κυκλοφορεί σε επανέκδοση και η πανκ βιογραφία «Σιντ και Νάνσι» (***½), αφιερωμένη στον αμφιλεγόμενο Σιντ Βίσιους, μέλος των περίφημων Sex Pistols. O βαθύς γνώστης της συγκεκριμένης σκηνής Αλεξ Κοξ δημιουργεί, με τη βοήθεια του πρωταγωνιστή του Γκάρι Ολντμαν, ένα γνήσια στραπατσαρισμένο πορτρέτο του αυτοκαταστροφικού ροκ ειδώλου.
Τέλος, κυκλοφορεί «Η μούμια» (*), περιπέτεια φαντασίας με άρωμα αρχαίας κατάρας και πρωταγωνιστές τους Τομ Κρουζ και Κόλιν Φάρελ.
Πηγή: Η Καθημερινή
