Πάνω και Κάτω Κουφονήσι

1876

Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης

Η επιγραφή στο Αγροτικό Ιατρείο ενημερώνει ότι ο εξοπλισμός του είναι μία προσφορά της Ομάδας Αιγαίου, με την ευγενική χορηγία της ΕΛΠΕΝ. Υπάρχουν και άλλες πολλές επιγραφές στο νησί των Μικρών Κυκλάδων που υπομιμνήσκουν την στενή σχέση, στα όρια της ”υιοθεσίας”, ανάμεσα στα δύο μέρη. Ο πρόεδρος της κοινότητος Αντώνης Κωβαίος, ευγνώμων, απαριθμεί τα έργα: παιδική χαρά, γυμναστήριο, βιβλιοθήκη, γήπεδο μπάσκετ, βόλεϋ, πολυχώρος πολιτισμού, προμήθεια ασθενοφόρου και το τελευταίο, χώροι υγιεινής για την εξυπηρέτηση του λιμανιού. «Η διαδικασία είναι απλή», εξηγεί ο πρόεδρος της Ομάδας Αιγαίου Απόστολος Μπιλίρης, «οι τοπικοί άρχοντες μας ζητούν, και εμείς, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, ανταποκρινώμεθα».

Οδεύουμε προς τα τέλη Μαΐου και οι κάτοικοι του Πάνω Κουφονησιού ευρίσκονται επί ποδός για την υποδοχή των πρώτων τουριστών. Είναι εντυπωσιακή η εξέλιξις του άλλοτε εναλλακτικού προορισμού τόσο στον τομέα των υποδομών όσο και της όψεως. Για όσους έζησαν την περίοδο του babacool (σ.σ. η γαλλική λέξις που αποτυπώνει την έννοια του φρικιού) του νησιού, η απογοήτευσις είναι έκδηλη. Μόνη τους διέξοδος είναι να πάρουν το καΐκι και να πλεύσουν προς το Κάτω Κουφονήσι. Εκεί θα συναντήσουν έναν ανέγγιχτο επίγειο παράδεισο, όπου μπορεί να μην επιτρέπεται το ελεύθερο κάμπινγκ αλλά δεν απαγορεύεται κιόλας.

Είναι χιλιοτραγουδισμένες οι ομορφιές του συμπλέγματος των δύο νήσων με τους μόλις 450 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ζουν μόνον στο Πάνω Κουφονήσι. Τα γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας προκαλούν την ζήλια των Αμοργιανών γειτόνων, που δεν διαθέτουν παρόμοιες παραλίες, αλλά έχουν άλλες χάρες, όπως το μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιότισσας. Παραλλήλως, αυτά τα νερά δημιουργούν μία απίστευτη κοσμοσυρροή τους καλοκαιρινούς μήνες, με ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες να κτίζουν νυχθημερόν ξενοδοχεία και πανσιόν για να ανταποκριθούν στην ζήτηση. «Είναι περίπου 3.000 οι κλίνες αυτήν την στιγμή στο νησί, εάν συνυπολογίσουμε και τα σπίτια που νοικιάζονται», μας ενημερώνει ο Αντώνης Πράσινος, ιδιοκτήτης του προνομιούχου καφέ-μπαρ Λιμάνι. Η αλιεία που ήταν η κύρια δραστηριότης μέχρι πρότινος, έχει υποχωρήσει αισθητώς λόγω της μειώσεως των ψαριών, αλλά και της αυξήσεως των εξόδων.

Παρατηρώ τους γλάρους να υπερίπτανται πάνω από τα ψαράδικα που μόλις είχαν δέσει στην προβλήτα. Πέντε σκορπίνες, δύο φαγκριά και καμιά δεκαριά μπαρμπούνια είναι η σημερινή σοδειά του Ροσσέτου. Θα καταλήξουν όλα σε ένα από τα δεκάδες εστιατόρια του νησιού, που πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια μετά την βροχή.

Επιστρέφω στο Αγροτικό Ιατρείο, όπου νέοι, μεσήλικες, γέροι  και παιδιά περιμένουν υπομονετικά για να εξετασθούν από 48 γιατρούς 17 ειδικοτήτων. Είναι μία ανακούφισις που αφορά στο πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπινου βίου, αυτό της υγείας.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Βραδυνή»