Γράφει ο Χρήστος Ζαμπούνης
Ας μου επιτραπεί να συγχαρώ τον κύριο Τσίπρα για τα, έστω και χωρίς καλοδουλεμένη προφορά, γαλλικά του. Δεν γνωρίζω εάν η ιδέα να πει αυτές τις λίγες λέξεις στη γλώσσα του Μολιέρου, ήταν δική του ή ενός συμβούλου, πάντως ήταν καλή ιδέα. Οι Γάλλοι έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στους καλούς τρόπους, savoir vivre γαρ. Επί της ουσίας τώρα.
Ποια μύγα τσε τσε άραγε να τσίμπησε τους υπεύθυνους της διπλωματικής επιθεωρήσεως “Politique Internationale” και το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Παρισίων για να βραβεύσουν τον Έλληνα πρωθυπουργό; Ας δούμε κατ’ αρχάς το αναλυτικό πρόγραμμα της προχθεσινής επισκέψεως του Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι, όπως δημοσιεύεται στην «Αυγή»:
08.20: Πρόγευμα εργασίας με μέλη της πολιτικής επιθεώρησης “Politique Internationale”.
10.00: Βράβευση από την Επιτροπή της “Politique Internationale” με το Βραβείο Πολιτικού Σθένους (Prix du Courage Politique).
13.00: Γεύμα εργασίας με στελέχη επιχειρήσεων.
18.30: Βράβευση από τον Δικηγορικό Σύλλογο Παρισίων με το Βραβείο Προσήλωσης στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες (Prix de l’ Engagement Européen). Ομιλία του πρωθυπουργού προς τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου. Δεξίωση προς τιμήν του πρωθυπουργού.
Θα διέλαθε της προσοχής της «Αυγής», ή μπορεί να μην ενημερώθη εγκαίρως, ότι στο περιθώριο των επισήμων επαφών του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε ανεπισήμως τον πρώην πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ, με τον οποίο, όπως επισημαίνουν τα γαλλικά μέσα, διατηρεί άριστες σχέσεις. Την επόμενη μέρα, υψίστη τιμή, τον Έλληνα πρωθυπουργό εδέχθη, εκτός προγράμματος, στο Palais de l’ Élysée ο νυν πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Οι παρουσιαστές της εγχώριας κρατικής τηλοψίας μόνο που δεν πανηγύριζαν εν χορώ στην αναγγελία της ειδήσεως ότι οι δύο άνδρες συνομίλησαν άνω των 70 λεπτών.
Επιστροφή στις βραβεύσεις. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της γαλλικής πραγματικότητος για να αντιληφθεί ότι, όπως στις περισσότερες χώρες του κόσμου, το κράτος ή διάφοροι σύλλογοι βραβεύουν εκείνους που εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τα συμφέροντά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ιθύνοντες νόες έκριναν ότι θα ήταν προτιμότερο, αντί να απονεμηθεί στον Έλληνα πρωθυπουργό η Légion d’ Honneur, να αναζητηθούν άλλα οχήματα, όπου η διαδικασία θα είναι λιγότερο οφθαλμοφανής. Για τον σκοπό αυτό επελέγη ένα ευθέως συνδεδεμένο με το γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών έντυπο, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει ελάχιστη επιρροή στον τομέα των διεθνών σχέσεων ευρύτερης πολιτικής. Άνευ επίσης σημασίας, είναι η βράβευση από το Barreau de Paris, η οποία μάλλον θα οφείλεται στον ενθουσιασμό ορισμένων αριστερών δικηγόρων.
Ενδιαφέρον έχει η ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος επί του θέματος: «Ο κύριος Τσίπρας αξίζει πέρα για πέρα το βραβείο που του δίνεται σήμερα από τους εκπροσώπους του γαλλικού κεφαλαίου, οι οποίοι μάλιστα τον συγκρίνουν με τους γνωστούς σφαγιαστές των δικαιωμάτων των λαών τους και άλλων λαών, όπως ο Ρίτσαρντ Νίξον και ο Φρεντερίκ Ντε Κλερκ.
