Υπεύθυνη συνέντευξης: Κατερίνα Παπούλια
1. Μιλήστε μας για τo “Love me not”.
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ένα φαινομενικά πλούσιο παντρεμένο ζευγάρι γύρω στα σαράντα κλείνει συμφωνία με μια νεαρή μετανάστρια για να γίνει παρένθετη μητέρα και να γεννήσει το παιδί τους. Η μετανάστρια μετακομίζει από το φθηνό ξενοδοχείο όπου μένει στην πολυτελή βίλα του ζευγαριού σε κάποια απόμερα προάστια. Είναι με λίγα λόγια η ιστορία ενός ζευγαριού που προσπαθεί να βρεi την ευτυχία του σε μια ταινία που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
2. Η ταινία σας πραγματεύεται την χαλάρωση έως και την εξάλειψη της ηθικής. Βασικό κίνητρο των θυτών κάθε φορά είναι το κέρδος. Παρ’ όλα αυτά δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό, αλλά φαίνεται να έχουν σαδιστικές τάσεις…
Μα και ο σαδισμός έχει κέρδος, την επιβολή εξουσίας προς το άτομο που του ασκείται η βία. Ζούμε σε μια εποχή που η οικονομική κρίση μας κάνει να νοιώθουμε όλο και πιο καταπιεσμένοι. Πως πράγματα που μας υποσχέθηκαν και νομίζουμε πως μας ανήκουν δεν μας δίνονται. Είναι επόμενο λοιπόν να δημιουργούνται μέσα μας σαδιστικές διαθέσεις, ανεξάρτητα αν επιλέγουμε να τις εκφράσουμε ή όχι.
3. Η ωμότητα και η βία χαρακτηρίζουν τις ταινίες σας, σοκάροντας και προκαλώντας πολλές φορές αρνητικά σχόλια. Ποια είναι η απάντησή σας στους επικριτές;
Νομίζω πως η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται από ωμότητα και βία. Ο ρόλος της τέχνης ήταν και είναι πάντα να συμβαδίζει με την εποχή που δημιουργείται, να την αναλύει και να την κατακρίνει, βάζοντας έτσι τον θεατή σε προβληματισμό φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την ίδια του την ύπαρξη. Κάποιοι από αυτούς δεν επιθυμούν να δουν την αλήθεια κι έτσι προσπαθούν να υποτιμήσουν την ταινία ούτως ώστε να μην αποδεχτούν την πραγματικότητα. Η επιλογή είναι δική τους. Άλλωστε το να σοκάρεται κανείς σε μια εποχή που τα σκάνδαλα και οι απογοητεύσεις διαδέχονται το ένα το άλλο μου φαίνεται το λιγότερο υποκριτικό.
4. Ποια είναι η επίγευση που θέλετε να αφήσει η ταινία στον θεατή και ποια τα μηνύματα που επιδιώκετε να περάσετε μέσα από την τέχνη σας;
Ότι είναι πολύ εύκολο να εγκλωβιστείς στην εγωπάθεια μέσα σ’ ένα σύστημα που οδηγεί στην ανθρωποφαγία. Ίσως θα έπρεπε οι άνθρωποι να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από ψεύτικες προσδοκίες, οι οποίες είναι τις πιο πολλές φορές επίπλαστες κι ανούσιες. Δυστυχώς η συνειδητοποίηση αυτών έχει γεύση πικρή αλλά ταυτόχρονα είναι ένα είδος απελευθέρωσης.
5.Η κρίση παρεμποδίζει ή ευνοεί την τέχνη;
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η τέχνη ανθίζει σε καταστάσεις όπως η κρίση, ο πόλεμος ή ο φασισμός της κοινωνίας.
6.Ποιος είναι ο κινηματογράφος που έχει ανάγκη ο νεοέλληνας;
Σίγουρα όχι μόνο αυτός της ψυχαγωγίας. Αυτός δηλαδή που απλά τον κάνει να ξεχνιέται για δυο ώρες και μετά αναγκάζεται να επανέρθει σε μια πραγματικότητα που τον προσγειώνει βίαια κι απότομα. Έχουμε πια μπερδέψει τα προβλήματα με τον υγιή προβληματισμό κι έτσι έχουμε καταλήξει να αποφεύγουμε οτιδήποτε μας προβληματίζει και μας φέρνει αντιμέτωπους με θέματα που μας δυσαρεστούν.
7. Ποια είναι τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια;
Προς το παρόν διαβάζω σενάρια και λογοτεχνία. Πάντα με σκοπό την μεταφορά τους στο κινηματογράφο.
