Γράφει η Νικόλ Φωτοπούλου
Αγάπη- η πλεον πιασάρικη λέξη, όλοι ψάχνουν αγάπη, όλοι δίνουν αγάπη, όλοι κάνουν ο,τι κάνουν στο όνομα της “αγάπης”!Ποση αγάπη πια;! Κλαίω απο τα γέλια για να μη κλάψω κανονικά ! Ο μόνος τρόπος να δεχθώ τη χρήση ή την κατάχρηση της πλεον, ειναι ο ευφημισμός : πως αντί για διάολος λες εωσφορος, αντί να πεις “ευκαιριακό sex” λες “αγάπη”. Αλλα οκ το προσπερνάω, πες οτι σε πολλες λέξεις πια έχουμε αλλάξει τη σημασία τους εντελώς αυθαίρετα, πχ λες φίλος και εννοείς γνωστός, λες καλος και εννοείς κακομοίρης και πάει λέγοντας.
Αν κανεις ενα γκάλοπ όλοι θα σου πούνε πως αυτο που ψάχνουν ειναι το άλλο τους μισό, τύπου “βρείτε μου καποια που να χει αισθήματα κ εγω θα κόψω τα παραστρατήματα ..” Αναρωτιέμαι αν το λένε απλά για να το παίξουν αισθηματιες- άρα απλώς υποκρίνονται μήπως και ρίξουν καμια απογοητευμένη γκομενα- ή αν ισχύει η ακόμη πιο τραγική εκδοχή, να το πιστεύουν κιόλας – όπου πλεον μιλάμε για την απόλυτη αυταπάτη! Το πρόβλημα της εποχής αναλύεται σε 2 συνιστώσες :
- Παντελης έλλειψη αυτογνωσίας και 2. Απόλυτη έλλειψη συναισθημάτων.
Ο μέσος άνδρας του σημερα βλέπει τον εαυτό του μέσα απο ενα εντελως διαστρεβλωμένο πρισμα, πιστεύοντας οτι ειναι ο καλύτερος, ωραιότερος, εξυπνότερος και ασυναγώνιστος σε κάθε τομέα- ούτε καν του περνάει απο το μυαλο οτι ο λόγος που μπορει να ρίξει ακομα και κανενα ” καλο κομμάτι ” στα δόντια του, δεν ειναι η γοητεία του αλλα μάλλον οι δυσμενεις – για την απηυδισμένη θηλυκή ύπαρξη – συγκυρία συναισθηματικός και σωστός ήταν , πριν βρεθεί εκείνη η αχαριστη κ αλητισσα στο δρόμο του και χαλάσει το “καλο παιδί “! ! ! Hello !!!
Ο συναισθηματικά ανάπηρος άνθρωπος δεν αλλάζει – ακομα και να ερωτευτεί, θα ναι για ενα φεγγάρι, μέχρι να βρει την επόμενη λεία -ο τύπος αυτού του ανθρώπου διακατέχεται απο αλαζονικές τάσεις , τεράστιες δόσεις εγωισμού και ματαιοδοξίας , και ειναι εγκλωβισμένος στον κενό απο συναισθήματα μικρόκοσμο του – αν περιμένεις οτι επειδη εσυ τυγχάνει να χεις όλο το πακέτο , θα ξεστραβωθει να το δει και ότι περισσοτερο θα το εκτιμήσει και οτι επιτέλους θα ξεχυθεί η αγάπη απο μέσα του σαν ηφαίστειο που ξυπνά, ξανασκέψου το πριν ενδωσεις στην ουτοπία, γιατι αντί για πυροτεχνήματα θα δεις τον ουρανό σφοντύλι: οχι δε θα σε ερωτευτεί , οχι δε θα σε δει σοβαρά, και οχι δε θα γίνει ο βάτραχος πρίγκιπας επειδη τον φιλήσες – μάλλον εσυ θα βρεθείς απο το φανταστικό παλάτι σου, στο βάλτο με τα βατράχια !
Τι να κανεις κι εσυ η ρομαντική πριγκίπισσα ;!
Η θα περιμένεις εις τον αιώνα τον απαντα ώσπου να βρεις κάτι καλο, μέχρι να αγιάσεις απο τη νηστεία και στο τέλος να πέσεις στο σκουπιδοτενεκέ ή θα ενδώσεις στο 1ο πάθος που θα ναι ολέθριο λάθος και θα μπεις στη στοιβα με τα λάφυρα – απ τη Σκύλλα στη Χάρυβδη δηλαδή.
Στην εποχή που ακομα και το 1 night stand , εγινε 1 hour stand , η αγάπη άργησε οχι 1 μερα αλλα 1 αιωνιότητα ! Αν ειναι λοιπόν να πέσεις στα πατώματα για κάποιο αναίσθητο κτήνος που το μονο αίσθημα που βιώνει ειναι της πείνας κάθε είδους, πέσε καλύτερα με αλεξίπτωτο απο αεροπλάνο: και περισσότερη αδρεναλίνη και περισσότερες πιθανότητες να βγεις αλώβητη!
