Η μάνα είναι παντού η ίδια

1737

Γράφει η Άννα Παχή

Πολύς κόσμος διασκέδασε (κι εγώ μαζί) με τη φωτογραφία της ευτραφούς κυρίας που πλησιάζει το βλαστάρι της κρατώντας ένα πιάτο γεμάτο φαγητό, μέσα στη θάλασσα. Χωρίς να υπολογίζει τα κύματα, τον άνεμο, η μάνα που αγωνιά για τη σωστή διατροφή του παιδιού της, παλεύει με τα στοιχεία της φύσης προκειμένου να ταΐσει τον απόγονο στην ώρα του.

Η φωτό αποδείχθηκε πως είναι περσινή και μας έρχεται από τη Γεωργία. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος της one and only Ελληνίδας μάνας. Τα στερεότυπα δεν έχουν πατρίδα. Η κυρία της φωτογραφίας προφανώς δεν έχει ακούσει πως το γεμάτο στομάχι δεν ενδείκνυται για κολύμπι. Δεν τη νοιάζει που ο γιος παίζει ανέμελος με τη θάλασσα στις διακοπές του. Εκείνη οφείλει να τον κρατά χορτάτο και αυτό κάνει.

Ίσως η φωτογραφία να είναι γενικώς «στημένη». Θα μπορούσε το ίδιο καλά να είναι πραγματική. Η υπερβολική αφοσίωση μερικών μανάδων στα παιδιά τους είναι γεγονός. Θα μου πείτε, υπάρχει υπερβολική αφοσίωση ενός γονιού στο παιδί του; Ναι, θα σας απαντήσω. Όταν παλεύεις με τα κύματα για να το ταΐσεις, είσαι υπερβολικός. Όταν δεν του αφήνεις χώρο να αναπτυχθεί, είσαι υπερβολικός. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου παντελώς στην άκρη για χάρη του είσαι υπερβολικός.

Θεωρούσα πάντα αυτού του τύπου τις μανάδες, δυστυχισμένες. Στη ζωή τους, στο γάμο τους. Αναμφίβολα, η αγάπη του γονιού προς το παιδί είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να υπάρξει, είναι σχεδόν θεοποιημένη. Όμως, όταν κάνεις κέντρο του κόσμου σου ένα παιδί, το φορτώνεις με ένα βάρος που δε μπορεί να αντέξει. Δεν είναι υπεύθυνα τα παιδιά μας για την ευτυχία μας. Δεν είναι υποχρεωμένα να κάνουν αυτά που δεν κάναμε εμείς, δε μπορούν να ζήσουν τη δική μας ζωή. Τα επιτεύγματά τους είναι δικά τους, όχι δικά μας.

Σαφώς πολλές μανάδες θα διαφωνήσουν μαζί μου. Σηκώνοντας το φρύδι θα πουν «δεν έχεις δικά σου παιδιά, δεν καταλαβαίνεις». Ίσως να έχουν δίκιο. Θεωρώ όμως όλα τα παιδιά, κοινά παιδιά. Υποχρέωση των πάντων να τα φροντίζουν και να τα αγαπούν. Κι όταν συναντώ γυναίκες που έχουν παραιτηθεί από τη ζωή τους και γαντζώνονται επάνω στα παιδιά τους σαν να είναι αυτά που θα τις σώσουν, τσαντίζομαι.

Για να επιστρέψω στη viral πια φωτογραφία, θα ήθελα να έβλεπα τη συνέχειά της. Έφαγε τελικά ο μικρός; Ή μήπως έριξε το πιάτο στη θάλασσα; Ή, ακόμη καλύτερα, ήρθε ένα κύμα και τους ξέβρασε όλους στην παραλία;;; Αν γνωρίζει κάποιος, ας μας πει.

 
πηγή: iart.gr