Η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στο Summer Nostos Festival του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) με μια φιλόδοξη παραγωγή στις 27 και 28 Ιουνίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος.
Μετά από ανάθεση της ΕΛΣ ο διακεκριμένος συνθέτης Νίκος Κυπουργός παρουσιάζει ένα νέο έργο οπερέτας, τη Μήδεια, το λιμπρέτο της οποίας βασίζεται στη Μήδεια του Μποστ.
Στο πλαίσιο του κύκλου Operetta restart, η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει μια σειρά από νέα έργα οπερέτας, μετά από παραγγελία σε διακεκριμένους Έλληνες συνθέτες, με στόχο να δοθεί ώθηση για τη δημιουργική επανεκκίνηση του είδους. Η αρχή του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος γίνεται με τη σατιρική Μήδεια του Μποστ, την οποία μελοποιεί ως οπερέτα ο Νίκος Κυπουργός, με στόχο να της προσδώσει μια νέα διάσταση, αναδεικνύοντας τον ρηξικέλευθο χαρακτήρα του έργου.
Ο κύκλος Operetta restart της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στοχεύει στο να φέρει ξανά το μουσικό είδος της οπερέτας στο προσκήνιο. Παρακολουθώντας κανείς την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού διαπιστώνει ότι η οπερέτα υπήρξε ιδιαίτερα κατά την περίοδο του μεσοπολέμου η ναυαρχίδα του ελαφρού μουσικού θεάτρου και αναπτύχθηκε παράλληλα με την όπερα.
Το κείμενο της Μήδειας, σε δεκαπεντασύλλαβο, έχει ως αφετηρία την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, την οποία ο Μποστ ανατρέπει με την καυστική και καίρια ματιά του, και μιλά για μια γυναίκα η οποία θέλει να σκοτώσει τα παιδιά της όχι τόσο για να εκδικηθεί τον Ιάσονα, που την απατά, όσο επειδή τα παιδιά είναι τεμπέλικα, ακόλαστα και «δεν παίρνουνε τα γράμματα».
Ο Νίκος Κυπουργός, αναλαμβάνοντας την πρόκληση της δημιουργίας ενός νέου έργου πάνω στη Μήδεια του Μποστ, έθεσε ως προτεραιότητα την ανάδειξη του καυστικού και πικρού χιούμορ του Μποστ μέσα από τη μουσική
O Μποστ κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό και αναγνωρίσιμο σατιρικό ύφος, ως σκιτσογράφος, κειμενογράφος, θεατρικός συγγραφέας, αλλά και ζωγράφος. Η ανορθόδοξη χρήση της γλώσσας και τα σκοπίμως ανορθόγραφα κείμενά του είχαν στόχο να αποδομήσουν την καθαρεύουσα και να καθιερώσουν τη δημοτική γλώσσα. Η σάτιρα του Μποστ έβαζε στο στόχαστρό της τον μικροαστό Έλληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, τον καθωσπρεπισμό, την ημιμάθεια, τον νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή.
Ο Νίκος Κυπουργός, αναλαμβάνοντας την πρόκληση της δημιουργίας ενός νέου έργου πάνω στη Μήδεια του Μποστ, έθεσε ως προτεραιότητα την ανάδειξη του καυστικού και πικρού χιούμορ του Μποστ μέσα από τη μουσική. Ο συνθέτης σημειώνει: «Ο όρος οπερέτα είναι σχετικός, τα όρια ανάμεσα στα είδη του μουσικού θεάτρου είναι –ευτυχώς– ανοιχτά και δυσδιάκριτα. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη Μήδεια και ως μια μουσική κωμωδία, σαφώς πάντως είναι μπολιασμένη και με πολλά άλλα είδη μουσικού θεάτρου. Και διατηρεί βασικά χαρακτηριστικά της οπερέτας, όπως οι διάλογοι σε πρόζα που παρεμβάλλονται εδώ κι εκεί ανάμεσα στα αδόμενα μέρη, έστω και σε περιορισμένο βαθμό. Η χορωδία έχει τον ρόλο του χορού της αρχαίας τραγωδίας, όπως και στον Μποστ. Η δική μου επιδίωξη είναι η χορωδία να παίξει αυτόν τον ρόλο σε ακραίο βαθμό, καθώς η μουσική καμώνεται πως μελοποιεί χορικά του Ευριπίδη.
Ως προς το λιμπρέτο, η Λένα Κιτσοπούλου ξαναδούλεψε και προσάρμοσε τις σκηνές του Καλόγερου και του Ευριπίδη με τη Μήδεια καθώς και το φινάλε, ενώ εγώ έχω την ευθύνη για τις περικοπές, μεταθέσεις και προσθήκες που χρειάστηκε να γίνουν για λόγους μουσικής δραματουργίας. Σε κάποια σημεία επίσης, επιχειρήσαμε κάποιες παρεμβάσεις με λέξεις, εκφράσεις και επιφωνήματα. Θέλω να πιστεύω ότι οι αλλαγές αυτές, αναγκαίες για τη μετατροπή ενός θεατρικού έργου σε μουσικό, δεν αλλοιώνουν (δεν επηρεάζουν το γράμμα και κυρίως) το πνεύμα του Μποστ. Τέλος, ο δεκαπεντασύλλαβος, παρά τον δεσμευτικό του χαρακτήρα –ή ακριβώς εξαιτίας του– προκαλεί τον συνθέτη να αναζητήσει διαφορετικούς τρόπους προσέγγισής του, ώστε να μετατρέψει τη φαινομενική μονοτονία σε ποικιλία. Για μένα πάντως, το μεγάλο στοίχημα ήταν κατ’ αρχάς η συνομιλία με τον ίδιο τον Μποστ. Αυτή την τόσο ιδιοφυή προσωπικότητα με το καυστικό και πικρό χιούμορ. Όλη μου η έγνοια ήταν πώς αυτό το χαρακτηριστικό “μποστικό” χιούμορ θα μεταφερθεί και στη μουσική. Ακόμη κι αν δεν συναντηθήκαμε στη ζωή, είχα την ευκαιρία για μια συνάντηση μαζί του μέσω της τέχνης. Αυτά είναι τα ωραία δώρα της δουλειάς μας».
Η σκηνοθεσία του νέου έργου ανατέθηκε στον ιδιοσυγκρασιακό σκηνοθέτη του θεάτρου, με την ιδιαίτερη εικαστική ματιά, Γιάννη Σκουρλέτη και την ομάδα του bijoux de kant. Η Μήδεια δίνει στον Σκουρλέτη την αφορμή να αφηγηθεί την ιστορία της Ελλάδας της κρίσης και του χάους μέσα από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.
Την παραγωγή, στην οποία συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ. Διευθύνει ο διακεκριμένος αρχιμουσικός της ΕΛΣ Ηλίας Βουδούρης.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντούμε καταξιωμένους πρωταγωνιστές της ΕΛΣ, όπως την υψίφωνο Τζούλια Σουγλάκου στον ομώνυμο ρόλο, τον τενόρο Δημήτρη Πακσόγλου στον ρόλο του Καλόγερου, τη μεσόφωνο Μαρισία Παπαλεξίου στον ρόλο της Καλόγριας και τον βαρύτονο Χάρη Ανδριανό στον ρόλο του Ιάσονα. Μαζί τους νεότεροι και καταξιωμένοι μονωδοί όπως οι Λυδία Αγγελοπούλου, Πέτρος Σαλάτας, Γιάννης Κάβουρας κ.ά.
27 & 28 Ιουνίου Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Η είσοδος για τις παραστάσεις της Μήδειας είναι ελεύθερη. Απαιτείται προεγγραφή, η οποία θα ξεκινήσει την Πέμπτη 20 Ιουνίου στις 12.00 στο SNFestival.org Η παράσταση απευθύνεται σε θεατές άνω των 16 ετών
