Γράφει η Νικόλ Φωτοπούλου
Κάποτε κάποιος μου είπε ότι όλα τα δεινά της ανθρωπότητας οφείλονται κυρίως στον άμετρο εγωισμό μας. Σκέφτηκα “σωστό εν μέρει” , όσον αφορά όμως τους εγωιστές. Καιρό μετά συνειδητοποίησα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι αυτό αφορά και τους μη εγωμανείς.
Καταρχάς, αν και η κατηγοριοποίηση είναι εν γένει λάθος, σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι ανάλογα με τη σχέση που έχει ο καθένας με τον εαυτό του, κατατάσσεται σε μια από τις παρακάτω κατηγορίες:
1. Ο “τομαριστής”: Είδος πολυπληθέστερο και απο αρουραίους σε περίοδο αναπαραγωγής και ανθεκτικότερο και από κατσαρίδες μετά απο πυρηνική έκρηξη. Ευδοκιμεί σε κάθε πλάτος και μήκος της γης, κυρίως συναντάται στην αρσενική εκδοχή, διακατέχεται από έντονες ναρκισσιστικές τάσεις, σκέφτεται μόνο και μονίμως τον εαυτό του αδιαφορώντας παντελώς για τους άλλους, καθώς θεωρεί ότι υπερέχει απο κάθε άποψη γιατί απλούστατα είναι ο καλύτερος, εξυπνότερος, ομορφότερος, ικανότερος όλων και σου κάνει και χάρη και μόνο που ρίχνει τα μάτια του πάνω σου! Αγαπημένη ατάκα: ” Την έριξα κι αυτήν!” Συνήθως επειδή συνοδεύεται από υψηλή αυτοπεποίθηση (ή αυταπάτη ορθότερα), γίνεται ιδιαίτερα ελκυστικός στα μάτια της επόμενης κατηγορίας.
2. Η μητέρα Τερέζα “σε κακή όψη”: Το άλλο άκρο της προαναφερθείσας κατηγορίας συνήθως συναντάται στο γυναικείο είδος, με έντονες συναισθηματικές εκρήξεις και βαθιά αισθήματα για τους άλλους, δένεται και πληγώνεται εύκολα με την ίδια ευκολία που τα γλυκά αισθήματα γίνονται φωτιά και λάβρα, ενώ η ήρεμη λιμνούλα μετατρέπεται σε ωκεανό που λυσσομανάει! Συνήθως η αυτοεκτίμηση αυτής της κατηγορίας είναι στο ναδίρ για τον αντίθετο ακριβώς λόγο, αφού τα άτομα αυτά θεωρούν ότι φέρουν την ευθύνη για όλα και κατηγορούν τον εαυτό τους, από το γιατί τους μίλησε απότομα ο γκόμενος/ φίλος/ συνεργάτης μέχρι και για το πρόβλημα υπογεννητικότητας του πλανήτη. Αγαπημένη έκφραση: ” Γιατί έχω τον μ@λ@κομαγνητη;” Θέτουν ρητορικά το ερώτημα, ωστόσο η απάντηση ειναι πιο ξεκάθαρη και από το τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.
3. Η εξαίρεση: Είδος υπό εξαφάνιση, καθώς πρόκειται και για το ισορροπημένο ανάμεσα στα δύο άκρα της αδικαιολόγητης αυτοπεποίθησης από τη μια πλευρά και από την άλλη πλευρά, της εξίσου αναιτιολόγητης έλλειψής της.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι σε ό,ποια από τις δύο κατηγορίες και αν ανήκεις (η τρίτη είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και δεν την υπολογίζω καν), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: εγωκεντρισμός και φιλαυτία στα ύψη, αφού θεωρείς για κάποιον ανεξήγητο λόγο ότι όλα αφορούν εσένα. Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο άνω ειδών είναι οτι ο παρτάκιας – σαδιστής με ό,τι και αν γίνει, θεωρεί ότι είναι το πολυπόθητο μήλο της έριδος ενώ ο αλτρουιστής – μαζοχιστής αντίθετα πιστεύει πως ό,τι και να συμβεί, αυτός φέρει το μερίδιο της ευθύνης γιατί κάτι έκανε λάθος.
Και στις δύο περιπτώσεις όλα τα παίρνουμε εντελώς προσωπικά, γιατί όλα γύρω μας γυρίζουν, σκέψεις, λέξεις, σχέσεις… ΌΛΑ!
Γιατί αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία του εγωπαθούς κάθαρματος , θεωρείς αυτονόητο πως ό,τι κι αν γράψει στο fb η ό,ποια φωτογραφία και αν ανεβάσει στο insta η πρώην γκόμενα σου/ πρώην φλερτ ή απλά και μόνο πρώην απωθημένο, ακόμα και με διάστημα άνω της διετίας από την τελευταία επικοινωνία σας, το κάνει προφανέστατα – μα γιατί άλλο; – για να ζηλέψεις! Γιατί καθώς είσαι αναμφιβόλως το επίκεντρο του κόσμου, είτε έχετε χωρίσει προ αμνημονεύτων χρόνων είτε δεν τα είχατε καν, αλλά εσύ είσαι σίγουρος ότι κόβει φλέβα επειδή τότε σε κοίταξε κάπως ή δέχτηκε να βγείτε ή την κατάφερες κιόλας (επιβήτορας, όχι αστεία!) – αυτή δε μπορεί να ξεπεράσει την αλησμόνητη παρουσία σου και κάθε μελλοντική σκέψη η πράξη της θα αφορά για το υπόλοιπο της ζωής της – μα ποιον άλλον; – ΕΣΕΝΑ: τον ανυπέρβλητο εραστή, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, το άπιαστο πουλί της τελειότητας, τον ένα και μοναδικό υπέρ-γαλαξιακό γκόμενο, που θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στη μνήμη της ως το απόλυτο αρσενικό που ανήκει σε όλες τις γυναίκες! Φυσικά δε περνάει καν η σκέψη από το μυαλό σου ότι μετά από σένα δεν επέρχεται το χάος, αλλά η ζωή συνεχίζεται με ή χωρίς εσένα γιατί καλώς ή κακώς …ουδείς αναντικατάστατος!
Και από την αντίθετη όμως πλευρά, ποσό πιο υγιές είναι να παίρνεις την κάθε άκυρη κουβέντα του κάθε άσχετου προσωπικά ή ακόμα χειρότερα να θεωρείς κάθε κίνησή του ως προσωπική επίθεση και να δέχεσαι σαν σάκο του μποξ το καθετί, που συνήθως δεν θα έχει καμία σχέση με σένα παρά με τον ίδιο τον αποστολέα;
Τι ακριβώς σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα έχουν αρχή και τέλος …εσένα;
Σε ό,ποια κατηγορία και αν ανήκεις, θα καταστρέφεις τους άλλους ή θα αυτοκαταστρέφεσαι αν συνεχίσεις να ζεις στο μικρόκοσμό σου με αυτή τη λογική του παραλόγου: Όσο απίθανο κι αν σου φαίνεται, είσαι μια μικροσκοπική κουκίδα στο απέραντο (κατά τον Einstein τουλάχιστον ) σύμπαν, κι ακόμα και αν είσαι πρίγκιπας ή star του Hollywood, λυπάμαι που θα στο πω αλλά όσο υπάρχει ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα, άλλο τόσο περιστρέφονται και τα πάντα γύρω από την αφεντιά σου… Πόσο δε, όταν μάλλον δεν είσαι ούτε γαλαζοαίματος ούτε top celebrity ούτε ο πρόεδρος της Αμερικής, αλλά ο “Γιάννης ” και η “Μαρία” της διπλανής πόρτας.
Και είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι αν σε λένε Γιάννη και διαβάζεις αυτό το άρθρο, προσπαθείς να θυμηθείς πότε με έριξες και μένα με τη θανατηφόρα γοητεία σου και ακόμα δεν μπορώ να σε ξεπεράσω και γράφω αυτά τα κακεντρεχή σχόλια με μοναδικό αποδεκτή εσένα, αφού είμαι καταδικασμένη να σε γουστάρω και να λιώνω για πάρτη σου εις τον αιώνα τον άπαντα -και ας μη σε ξέρω καν- γιατί οπωσδήποτε θα σε έχω φαντασιωθεί στα πιο τρελά όνειρα μου, σαν άλλη μία από τη σωρό των αναρίθμητων κατακτήσεών σου!
