Meryl Streep: Παρέλαβε τιμητικό βραβείο αλλά προτίμησε να επισφραγίσει την αξία της ως άνθρωπος

2280

Γράφει η Κατερίνα Μαθιουδάκη

Παραλαμβάνοντας το τιμητικό βραβείο Cecil B. DeMille για την προσφορά της στην 7η τέχνη στην 74η απονομή των φετινών «Χρυσών Σφαιρών» χθες βράδυ, η Meryl Streep επισφράγισε -πέρα από την καλλιτεχνική της αξία- και την αξία της ως ανθρώπινη οντότητα.

Εκμεταλλευόμενη το βήμα που της δόθηκε για να μιλήσει σε μια δημόσια εκδήλωση που θα είχε αντίκτυπο παγκοσμίως, δεν επέλεξε να αναπολήσει στιγμές από την λαμπρή της καριέρα μετά από αμέτρητους ρόλους, σπουδαίες συνεργασίες και πλήθος βραβεύσεων με 8 Χρυσές Σφαίρες, 3 Όσκαρ και συνολικά 19 υποψηφιότητες.

Αιτία του λόγου της που αφορούσε την εκλογή του DonaldTrump ήταν κυρίως ο πρόσφατος “τραμπουκισμός” του τελευταίου για έναν δημοσιογράφο ΑμεΑ. Παράλληλα υποστήριξε με σθένος τους συναδέλφους της που δεν έχουν Αμερικανική υπηκοότητα αλλά ζουν και εργάζονται εκεί. Τα λόγια της, λόγια στα χείλη όλων μας με τον καλύτερο τρόπο.

“Η μόνη δουλειά ενός ηθοποιού, είναι να μπει στις ζωές ανθρώπων που είναι διαφορετικοί από εμάς και να σε κάνει να νιώσεις πώς είναι. Και υπήρχαν πάρα πολλές δυνατές ερμηνείες φέτος που έκαναν αυτή την υπέροχη δουλειά. Υπήρχε όμως μια ερμηνεία αυτή τη χρονιά που με άφησε εμβρόντητη. Βύθισε τα άγκιστρά της στην καρδιά μου. Όχι επειδή ήταν καλή. Δεν υπήρχε τίποτα καλό σ’ αυτή. Ήταν όμως αποτελεσματική και έκανε τη δουλειά της. Έκανε το κοινό στο οποίο απευθυνόταν να γελάσει και να δείξει τα δόντια του. Πρόκειται για εκείνη τη στιγμή όταν το πρόσωπο που ζητά να καθίσει στην πιο αξιοσέβαστη θέση της χώρας, μιμήθηκε έναν δημοσιογράφο με ειδικές ανάγκες. Κάποιον που δεν είχε το προνόμιο, τη δύναμη και την ικανότητα να αντεπιτεθεί. Κάπως ράγισε η καρδιά μου όταν το είδα. Ακόμα δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου επειδή δεν ήταν ταινία. Ήταν η πραγματική ζωή. Και αυτό το ένστικτο να ταπεινώσεις, όταν προωθείται από κάποιον στη δημόσια πλατφόρμα, από κάποιον ισχυρό φιλτράρεται στις ζωές όλων μας γιατί κατά κάποιον τρόπο δίνει σε όλους την άδεια να κάνουν το ίδιο. Η ασέβεια προκαλεί ασέβεια, η βία υποκινεί τη βία. Κι όταν οι ισχυροί χρησιμοποιούν τη θέση τους για να εκφοβίσουν τους άλλους, όλοι χάνουμε.

Χρειαζόμαστε τον ηθικό Τύπο, ώστε να αποδώσει τις ευθύνες και να καλέσει τους υπεύθυνους να αντιμετωπίσουν κάθε επίπληξη. Γι’ αυτό το λόγο οι ιδρυτές μας κατοχύρωσαν τον Τύπο και τις ελευθερίες του στο Σύνταγμά μας. Έτσι το μόνο που ζητώ από τον διάσημο, ευκατάστατο, ξένο τύπο του Hollywood και απ’ όλους εμάς σε αυτή την κοινότητα, να με ακολουθήσουν και να υποστηρίξουμε την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων, επειδή θα τους χρειαστούμε να βγουν μπροστά, κι εκείνοι θα χρειαστούν εμάς προκειμένου να διασφαλίσουμε την αλήθεια.

Ανήκουμε στα πιο δαιμονοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας αυτό τον καιρό. Σκεφτείτε το: Χόλιγουντ, αλλοδαποί και Τύπος. Αλλά ποιοί είμαστε; Τι είναι το Χόλιγουντ; Η Amy Adams γεννήθηκε στην Ιταλία και η Natalie Portman στην Ιεροσαλήμ. Πού είναι τα δικά τους πιστοποιητικά γεννήσεως; Και η όμορφη Ruth Negga γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας και γεννήθηκε στην Ιρλανδία. Ο Ryan Gosling, όπως όλοι οι καλοί άνθρωποι είναι Καναδός. Και ο Dev Patel γεννήθηκε στην Κένυα, μεγάλωσε στο Λονδίνο. Οπότε, το Χόλιγουντ είναι γεμάτο αλλοδαπούς κι outsiders κι αν τους διώξουμε όλους, θα βλέπουμε μόνο ποδόσφαιρο και mixed martial arts που όχι …δεν είναι τέχνη”.

Η αντίπαλη πλευρά θέλησε να αντεπιτεθεί άμεσα με συνέντευξη στους New York Times, δηλώνοντας με φαιδρότητα πως δεν δίνει σημασία σε μια “Hillary Lover”. Και όπως όλοι γνωρίζουμε, λόγω της “φοβερής” προσωπικότητάς του, ο νέος προέδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα δίνει πάντα αφορμές και συνέχεια στο “εργάκι” που τον θέλει παντοδύναμο και ακλόνητο μέσα από τις προσβολές και την ρατσιστική του συμπεριφορά.