Εναλλακτικές προσφωνήσεις δίνει ο υπουργός Παιδείας στους γονείς για την προσφώνηση των παιδιών, αποκαλύπτοντας πώς αποκαλεί ο ίδιος την κόρη του
Μετά το σάλο που ξέσπασε από το πόρισμα Λιάκου, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης αισθάνθηκε την ανάγκη να μοιραστεί μαζί μας τον τρόπο με τον οποίο προσφωνεί την κόρη του. Αποκαλύπτει λοιπόν ότι αποφεύγει το «πριγκίπισσα μου» και την αποκαλεί με το τρυφερό «φως μου».
Σε δελτίο τύπου του υπουργείου τονίζεται: «Αναφορικά με τις επιθέσεις που δέχεται ο υπουργός Παιδείας για τη δήθεν απαγόρευση χρήσης των προσφωνήσεων «πριγκίπισσα» και «βασιλόπουλο» από τους γονείς προς τα παιδιά τους, ο Νίκος Φίλης, δήλωσε, ότι, έχει κάποια βάση ο σχετικός θόρυβος και αναγνωρίζει ότι ο ίδιος έχει ευθύνη, επειδή αποφεύγει τους τίτλους ευγενείας και πολλές φορές προσφωνεί τη δεκάχρονη κόρη του «φως μου» ή -ακόμη χειρότερα- «Μαριάνα».
Το κείμενο του Κώδικα φαίνεται να εμφορείται από πνεύμα ενθουσιασμού για μια εκ βάθρων ανατροπή στην Παιδεία, καθώς στοχεύει στην ουσία και το περιεχόμενο της αγωγής που θα λαμβάνουν στο εξής οι ελληνόπαιδες. Καθόλου τυχαία, προφανώς, από τον Κώδικα απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε εθνική και θρησκευτική ταυτότητα, κάτι που συνάδει με την κατάργηση προσευχών, παρελάσεων και άλλων στοιχείων της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως αυτή ήταν γνωστή έως σήμερα. Επίσης, στον Κώδικα υπογραμμίζεται σαφώς ότι οι γονείς θα πρέπει να πάψουν να θεωρούν -και βεβαίως να προσφωνούν αναλόγως- τα παιδιά τους ως «πριγκίπισσες» ή «βασιλόπουλα».
Ο «Παιδαγωγικός Κώδικας Δημοκρατικού Ανθρωπισμού» είναι ένα τμήμα από το πόρισμα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, το οποίο παρέδωσε την Παρασκευή στον υπουργό Νίκο Φίλη ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής, Αντώνης Λιάκος. Μεταξύ των προτάσεων άμεσης εφαρμογής τις οποίες ο Αντώνης Λιάκος εισηγείται στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, καταδικάζεται «η κουλτούρα του καταναλωτικού ναρκισσισμού και η μετάλλαξη του σχολικού χώρου σε πασαρέλα ναρκισσισμού», ενώ γίνεται λόγος περί μιας -αθέατης διά γυμνού οφθαλμού- μάχης «για το Φαντασιακό της Παιδείας». Το τι σημαίνει αυτός ο ομιχλώδης όρος επεξηγείται ως εξής: «Η Πολιτεία μπορεί να επέμβει στη διαμόρφωση του παιδικού και σχολικού Φαντασιακού με πολλούς τρόπους: Ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας την κοινωνία, επιβάλλοντας εύλογους περιορισμούς στις διαφημίσεις και γενικά στα μηνύματα των ΜΜΕ που απευθύνονται στα παιδιά ή στους γονείς» κ.λπ.
