Γράφει η Κατερίνα Μαθιουδάκη
Ο Μανώλης Μητσιάς είναι από τις αξιοσημείωτες περιπτώσεις καλλιτεχνών με πραγματικό ήθος. Η πορεία του και η στάση ζωής του όλα αυτά τα χρόνια το αποδεικνύει περίτρανα.
Αυτό σημαίνει πως ποτέ δεν έβαλε ως πρωταρχικό στόχο να γίνει πλούσιος μέσα από το τραγούδι. Δεν ήταν πως περιφρονούσε τα χρήματα γιατί δεν τα είχε ανάγκη. Κάθε άλλο… Απλά έβλεπε το τραγούδι ως μέσο έκφρασης και με απόλυτη συνέπεια, είχε σκοπό να δεχθεί όλες τις «συνέπειες» του δρόμου που θα ακολουθούσε. Χωρίς πολλά λόγια, ένας καλλιτέχνης από τους ελάχιστους ρομαντικούς, που «υπηρέτησε» τη τέχνη και αγάπησε αληθινά τη δουλειά του.
«Ήθελα πάντα να κάνω μια καριέρα τραγουδιστή με ένα σοβαρό έργο. Δεν με ενδιέφερε το να γίνω γνωστός, να μπω σε ένα περιοδικό και να βγάλω χρήματα. Ποτέ. Το τραγούδι το έβλεπα πάντα σαν μέσο έκφρασης… Αν δεν ήμουν καλός στο τραγούδι θα έκανα κάτι άλλο. Δεν θα πήγαινα ποτέ σαν τραγουδιστής για ένα μεροκάματο, παρόλο που το είχα ανάγκη. Απόδειξη ότι και όταν ξεκίνησα την καριέρα μου ήμουν στις μπουάτ. Δεν πήγα ποτέ σε λαϊκά μαγαζιά. Στις μπουάτ που δεν παίρναμε και μία… Ούτε ένα ευρώ παίρναμε! Παρακαλάγαμε για ένα τραγούδι να εκφραστούμε. Οι μπουάτ ήταν χώρος έκφρασης, δεν ήταν χώρος για να οικονομήσεις…»
Επίσης, στην ίδια συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό δίκτυο ο ερμηνευτής, εκμυστηρεύτηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως νέος στο ξεκίνημά του, προσπαθώντας να αρπάξει μια ευκαιρία για να μπει στο χώρο του τραγουδιού. «Υπέφερα. Ήταν δύσκολα τα πράγματα. Ήμουν στην Αθήνα και έμενα σε ξενοδοχεία των 10 δραχμών στην Ομόνοια, με άλλους 10 να κοιμάμαι εκεί. Μόνο και μόνο για να είμαι στην Αθήνα και να με ακούσουν 5 άνθρωποι και να μπορώ να πάω σε μια μπουάτ να τραγουδήσω…»
