Στο χάος βυθίζεται μέρα με τη μέρα η Βενεζουέλα βιώνοντας τη χειρότερη οικονομική κρίση στην ιστορία της. Οι πολίτες της δεν έχουν να φάνε, περιμένουν καθημερινά σε ατέλειωτες ουρές στα σούπερ μάρκετ για λίγο φαγητό. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζονται να παλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί.
Το οδοιπορικό των New York Times σε νοσοκομεία της Βενεζουέλας δείχνει το χάος που επικρατεί. Εκτός από φαγητό δεν υπάρχουν ούτε φάρμακα ούτε αντιβιοτικά. Την ημέρα που ο Nicholas Casey επισκέφτηκε το νοσοκομείο της πόλης Μπαρτσελόνα της Βενεζουέλας είχαν πεθάνει τρία νεογέννητα.
Η ιδέα του Μαδούρο να προχωρά σε διακοπές ρεύματος βύθισε ξαφνικά την πόλη στο σκοτάδι. Το νοσοκομείο δεν ήταν εξαίρεση. Οι αναπνευστήρες στη μονάδα νεογνών σταμάτησαν να λειτουργούν. Οι γιατροί αναγκάστηκαν, επί ώρες, να δίνουν οξυγόνο σε νεογέννητα με τρόμπες τις οποίες φούσκωναν με τα χέρια. Άλλα τέσσερα βρέφη πέθαναν…
«Ο θάνατος νεογνών είναι η καθημερινότητά μας» λέει χειρουργός στο νοσοκομείο του Καράκας. Στα νοσοκομεία της Βενεζουέλας δεν υπάρχουν σαπούνια ή γάντια, έχουν εξαφανιστεί. Τα φάρμακα για τον καρκίνο βρίσκονται πια μόνο στη μαύρη αγορά. Οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν μόνο δυο μέρες την εβδομάδα για να μη… σπαταλούν ρεύμα και να εξοικονομείται ενέργεια.
Στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Andes στην ορεινή περιοχή Μέριδα, δεν υπάρχει αρκετό νερό για να ξεπλυθεί το αίμα από το χειρουργικό τραπέζι. Οι γιατροί, πριν από τις επεμβάσεις, χρησιμοποιούν μπουκάλια σόδας για να πλύνουν τα χέρια τους.
Το ποσοστό των θανάτων και των γυναικών που έχουν γεννήσει έχει αυξηθεί πέντε φορές! Παιδιά έχουν πεθάνει κατά τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο γιατί τα ασθενοφόρα δεν διέθεταν φιάλες οξυγόνου. Το νοσοκομείο της παραλιακής πόλης Μπαρτσελόνα δεν έχει μηχάνημα για ακτινογραφίες ενώ τα μηχανήματα αιμοκάθαρσης έχουν χαλάσει εδώ και πολύ καιρό. Κρεβάτια, δεν υπάρχουν και πολλοί ασθενείς ξαπλώνουν στο πάτωμα, μέσα τη λίμνη του αίματός τους!
«Κάποιοι έρχονται υγιείς και φεύγουν νεκροί» λέει γιατρός που εργάζεται στο νοσοκομείο Luis Razetti. Όλα αυτά την ώρα που ο Μαδούρο έχει, χωρίς ίχνος ντροπής, δηλώσει πως «αμφιβάλω αν πουθενά αλλού στον κόσμο, ίσως εκτός από την Κούβα, υπάρχει καλύτερο σύστημα υγείας».
Ακόμα και στην πρωτεύουσα Καράκας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Μόλις δυο από τις εννέα αίθουσες χειρουργείου λειτουργούν στο παιδικό νοσοκομείο J. M. de los Ríos. «Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από έλλειψη φαρμάκων, τα παιδιά από υποσιτισμό και άλλοι γιατί δεν υπάρχει ιατρικό προσωπικό» λέει γιατρός του νοσοκομείου.
Τα ράφια των φαρμακείων είναι άδεια αφού εισαγωγές δεν γίνονται πια. Γονείς αναγκάζονται να βλέπουν τα παιδιά τους αβοήθητα, όπως ένας πατέρας που το 5χρονο κοριτσάκι του έπασχε από καρκίνο και δεν μπορούσε να βρει φάρμακα για να την προστατεύσουν από τις χημειοθεραπείες. Παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να ξεψυχούν μπροστά στα μάτια τους, όπως μια νεαρή γυναίκα που φώναζε «βοήθεια» τους διαδρόμους νοσοκομείου αλλά κανείς δεν ήταν εκεί να τη βοηθήσει. Ή πως μια γυναίκα που είχε ζάκχαρο αλλά στο νοσοκομείο δεν υπήρχε μηχάνημα αιμοδιάλυσης και τα πόδια της μαύρισαν σε μια νύχτα αφού υπέστη σηψαιμικό σοκ.
